Bijbelgedeelte: Markus 5:21-43

Intro
Je ontmoet in dit gedeelte twee mensen. De overste van de synagoge – een man van aanzien - en de bloedvloeiende vrouw – die daardoor als onrein geldt en daarom niet eens in de synagoge mag komen. Maar in de nood van hun leven geldt voor beiden hetzelfde: vertrouwen ze op wat anderen hen zeggen of vertrouwen ze op Jezus’ woord: ‘Vrees niet, geloof alleen’(vers 36)?

Jaïrus

Vers 21-24
De kring van belangstellenden rondom Jezus wordt opengebroken door een vooraanstaand man; een man die lid is van de synagogeraad. Je merkt aan alles dat deze man grote haast heeft; hij komt, ziet, valt aan Jezus’ voeten en smeekt (bidt). Zijn dochtertje ligt op sterven. Hij smeekt Jezus om direct te komen. Hij heeft groot geloof /vertrouwen in Jezus’ macht. Als Jezus komt en zijn dochtertje de handen oplegt, zal zij genezen zijn. Jezus gaat mee, de massa sluit aan en ‘verdringt’ Hem. Oftewel: het gaat uiterst traag.

Oog in oog: Jezus en de vrouw

Vers 25-29
We ontmoeten een vrouw die al twaalf jaar last heeft van chronische menstruatie. Ze heeft ‘geleden van vele medicijnmeesters’. Ze heeft haar hele kapitaal er aan gespendeerd maar het heeft niets opgeleverd. De ziekte wordt alleen maar erger.
Door deze ziekte geldt deze vrouw ook als onrein (zie Leviticus 15:25 en verder). Zo iemand was buitengesloten van het normale sociale en godsdienstige leven. Ze mag dus helemaal niet in deze menigte komen. Maar deze vrouw wil bij Jezus komen omdat ze gelooft dat alleen het aanraken van Hem voldoende is voor haar om te genezen. Let op: De vrouw is niet bijgelovig en kent geen kracht toe aan Jezus’ kleren op zich. Het gaat om onreinheid. Wie een onreine aanraakte werd zelf ook onrein. Maar de vrouw ziet in Jezus de beloofde Messias over Wie Jesaja profeteerde: ‘Waarlijk Hij heeft onze krankheden op Zich genomen en onze smarten die heeft Hij gedragen’ (Jesaja 53:4). Het aanraken van Jezus is daarom een ‘ruil’. Onreinheid neemt Hij op Zich en Hij schenkt reinheid.
Het geloof van deze vrouw wordt niet beschaamd: meteen na de aanraking van Jezus’ mantel merkt ze dat het bloedvloeien stopt.

Vers 30-34
Jezus merkt wat er gebeurt en vraagt wie Hem heeft aangeraakt. Hij de Messias, wil niet alleen maar vergeven en genezen maar ook de relatie tussen God en mens herstellen. De vrouw komt ‘vrezend en bevend’ terug bij Jezus. Bang omdat ze zich, tegen de wet, onder de menigte heeft begeven. Onder de indruk van Jezus’ macht? ‘Wetende wat aan haar was geschied’. In ieder geval: ze komt en vertelt Hem ‘al de waarheid’. Dan ontdekt ze dat Hij veel meer van haar houdt, dan ze ooit had durven denken.

Oog in oog: Jaïrus en zijn knechten

Vers 35
Tijdens Jezus’ gesprek met de vrouw komen de knechten van Jaïrus hem vertellen dat het ‘te laat’ is. In hun opmerkingen klinkt iets sympathieks: Laat Jezus nu maar met rust. Hij heeft het druk genoeg. En ook naar Jaïrus toe: Een groot vertrouwen is mooi, maar er zijn grenzen aan wat je hopen kan. Jaïrus moet geen al te hoge verwachtingen hebben. Daar raak je maar teleurgesteld van.

Oog in oog: Jezus en Jaïrus

Vers 36
Jezus zegt iets heel anders tegen Jaïrus. Het is een opdracht, een bevel: ‘Vrees niet, geloof alleen’.

Let op: Wat een enorme spanning zal Jaïrus hier ervaren hebben. De ziekte van zijn dochtertje, de traagheid onderweg met het oponthoud door de menigte én de vrouw. Je kunt hier gerust spreken van een beproeving voor Jaïrus; God stelt hem op de proef. Niet om te kijken of hij zal vallen, maar om zijn geloof juist sterker te laten groeien. En dan blijkt dat Jaïrus’ geloof een overwinnend geloof te zijn. Hij gaat met Jezus mee.

Oog in oog: Jezus en de omstanders

Vers 37-40
Jezus neemt slechts drie van Zijn discipelen mee naar binnen in het huis van Jaïrus. Iedereen die daar binnen is, denkt alleen maar aan de dood. Niemand schijnt het geloof van Jaïrus te delen. Ze letten alleen op de aardse, de gewone dingen. Nu de dood in ingetreden, is er volgens niemand nog iets te hopen. Zelfs niet als Jezus er is. Die houding neemt Jezus deze mensen kwalijk. Met de opmerking: ‘het meisje slaapt’ maakt Hij duidelijk dat voor Hem dood niet dood is. En dat mensen moeten en mogen weten dat voor wie gelooft, sterven slapen is. Slapen tot Jezus je wekt. Voor wie niet gelooft, klinkt dit belachelijk. Wie blijft lachen, ontgaat het wonder. Jezus drijft alle omstanders, behalve de ouders, naar buiten.

Oog in oog: Jezus en de dood

Vers 41-43
Jezus neemt het meisje bij de hand en zegt: ‘Talitha Kumi’. Markus schrijft het in het Aramees, de taal die Jezus ook sprak. Meisje, opstaan! Het klinkt als een vader of moeder die ‘s morgens hun kind wakker roepen. Door die heel gewoon klinkende woorden toont Jezus hier Zijn macht. Want het meisje staat op, en wandelt door het huis.
Mensen zeggen als de dood in ingetreden: ‘Val de Meester niet langer lastig’. Jezus laat zien dat Hij alleen maar hoeft te zeggen: ‘Meisje (of jongen, man of vrouw), sta op!’ Hij heeft alle macht in hemel en op aarde (Mattheüs 28:18 en Openbaring 1:18).

De mensen die er bij zijn, staan verbijsterd. Begrijpelijk! Wie zou niet vrezen? Jezus dringt er op aan dat niemand het zou weten. Dat kan bijna niet. Maar Jezus wil geen reclame voor Zichzelf als Iemand Die vooral wonderen doet. Hij vraagt van mensen geloof zoals de vrouw en Jaïrus het getoond hebben.
Tenslotte beveelt hij het meisje te eten te geven. Daarmee zal het voor de ouders voorgoed duidelijk zijn dat het meisje inderdaad weer leeft (vergelijk Lukas 24:42).