Bijbelgedeelte: Markus 5:1-20

Vers 1 - 5
Volgens Markus 4:35 speelt de geschiedenis zich af in de avond, nadat de Heere Jezus in veel gelijkenissen onderwezen had. Jezus is met Zijn discipelen het meer overgevaren. De reden wordt niet vermeld. De discipelen denken wellicht dat hun Meester de rust wil opzoeken. De Heere is echter op zoek naar een mens in nood, ‘de bezetene van Gadara’. Voor het eerst van Zijn leven op aarde komt Jezus met Zijn discipelen in een gebied buiten Israël. ‘Land van de Gadarenen’ verwijst naar Gadara, één van de steden van de Dekapolis. Dat woord betekent letterlijk ‘tien steden’. Het is een Hellenistisch gebied, gericht op de Griekse taal en cultuur. Zodra de Heere Jezus aan land gaat, komt er iemand op Hem af. Een ‘onreine geest’ wijst op bezetenheid van een duivel, een gevallen engel. De holen en kloven van het gebergte werden als graven gebruikt of waren daartoe uitgehouwen. Het waren bij uitstek onreine plaatsen (vergelijk Lukas 11:44). De reden dat de man ‘terstond’ naar Jezus toekomt, is dat de komst van de Heere Jezus een inbreuk betekent op het terrein dat de onreine geest beheerst. Uit het feit dat men had getracht hem vast te binden met kettingen, blijkt dat de man zeer agressief is. De duivel had hem toegerust met een enorm grote kracht. Niemand kon hem bedwingen. Volgens vers 15 loopt de man voortdurend ongekleed rond. Dag en nacht klinkt door heel de streek zijn geschreeuw. Daarnaast doen de demonen hun verwoestende werk doordat de man zichzelf voortdurend met stenen slaat (vergelijk Markus 9:22). Al deze dingen maakten wellicht dat de mensen het gebied angstvallig meden (vergelijk Mattheüs 8:28). De bezetene laat zien hoe ongelukkig een mens is als God hem niet beschermt en hem overgeeft aan de duivel. Ieder mens verkeert van nature in de macht van de boze. Dit komt openbaar in een zondig leven (1 Johannes 3:8). Volgens Mattheüs waren er twee bezetenen. Waarschijnlijk was de man die Markus beschrijft het meest berucht.

Vers 6 - 13
Hoewel de man de Heere Jezus niet kent, weet de onreine geest wie Hij is. De duivel kan niet anders dan knielen voor de Heere Jezus, omdat Deze zijn meerdere is, namelijk de Zoon van de allerhoogste God (zie Mattheüs 3:11 en Jakobus 2:19). Door de man luid te laten schreeuwen, probeert de duivel Jezus te imponeren en van zich af te houden. Met ‘wat heb ik met U te doen’ wil hij zeggen: laten we ons toch niet met elkaar bemoeien. Hij vreest dat Jezus hem zal pijnigen (Lukas 8:31; 2 Petrus 2:4; Judas 6 en Openbaring 20:3). De reden van de woorden van de boze geest is het bevel van de Heere Jezus. Terwijl de man al schreeuwend bij de Heere Jezus is gekomen, heeft Jezus de onreine geest bevolen de man te verlaten. Waar het koninkrijk van God komt, moet het rijk van de duisternis wijken. De demon moet zijn naam prijsgeven aan de Heere Jezus. Zijn naam is Legioen. Een Legioen was een Romeinse legereenheid, bestaande uit circa 5000 soldaten. Er is dus een groot leger aan boze geesten in de man. Eén van hen is de woordvoerder. Volgens vers 10 houdt dit leger demonen niet alleen de man, maar heel het land bezet. De onreine geest smeekt Jezus of hij zijn heerschappij in het gebied mag houden. Uit alles blijkt dat de boze geest Jezus zal moeten gehoorzame en dat hij zonder Jezus’ toestemming niets kan doen (vergelijk NGB, art. 13). Volgens Mattheüs 8:32 werpt Jezus de duivelen uit door het woord. Hij laat zien dat Hij God is (vergelijk Mattheüs 12:28). Alleen Hij is bij machte om de macht van de duivel en zonde in ons te breken (zie ook Johannes 8:36). Uit de grote kudde varkens blijkt dat dit een heidens gebied is, waar joodse normen en regels niet golden (vergelijk Leviticus 11:7). Het was de gewoonte dat een aantal herders de varkens van diverse eigenaars meenamen en ze weidden op plaatsen waar ze voedsel konden vinden. De duivels krijgen gelegenheid hun vernietigende werk te doen en de varkens verdrinken. De demonen werden wellicht ‘thuisloos’ (vergelijk Mattheüs 12:43-44).

Vers 14 – 20
De herders die verantwoordelijk waren voor de varkens, slaan onthutst op de vlucht naar de stad en de omliggende velden om het gebeurde te vertellen. Allen die het horen, spoeden zich naar de ‘plaats van het onheil’. Bij Jezus en ‘de bezetene’ gekomen, worden ze bang. Hun angst leidt echter niet tot het geloof in de Heere Jezus (vergelijk Markus 4:41). Uit de beschrijving van de man in vers 15 blijkt iets van het ontzagwekkende van het wonder. Hoewel de man door duizenden duivelen bezeten was, is daar nu niets meer van te merken. Uit het verslag van de ooggetuigen wordt voor de mensen het verband duidelijk tussen de genezing van de bezeten man en de ondergang van de kudde varkens. Bang voor nog meer verliezen, smeken de inwoners Jezus te vertrekken. Het verlies van varkens weegt voor hen blijkbaar niet op tegen de redding van die man. Jezus geeft gehoor aan het verzoek. Hij gaat weg waar Hij niet welkom is. In vers 18 is er voor de derde keer sprake van een smeekgebed. Blijkbaar heeft de bevrijding van de man geloof bij hem gewekt. De Heere Jezus geeft hem de opdracht om van zijn bevrijding te getuigen in zijn eigen gebied (vergelijk Psalm 66:16). Ook dat hoorde bij het doel van de overtocht (vers 1). Als de Heere je bekeert, word je ook ingeschakeld in Zijn dienst. Jezus maakt de man verder duidelijk dat Hij dit wonder namens God gedaan heeft (vergelijk Lukas 8:39). De man gehoorzaamt en ontvangt vrucht op zijn werk: ze verwonderen zich allen. Later, als Jezus voor de tweede keer in Dekapolis komt, is Hij welkom (zie Markus 7:31-37). De uiteindelijke betekenis van de duiveluitwerping is de belofte dat er straks in de hemel geen duivelen meer zullen zijn (vergelijk Openbaring 20:10).