Bijbelgedeelte: Markus 14:12-31

Vers 12 - 16
De eerste dag van de ongezuurde broden is op donderdag. De avond voor Zijn sterven, zal de Heere Jezus het Pascha met Zijn discipelen vieren. Waarschijnlijk was de Heere Jezus met Zijn discipelen in Bethanië. Het Pascha zelf moest echter in Jeruzalem gevierd worden. Petrus en Johannes worden er op uitgestuurd (zie Lukas 22:8). Waarschijnlijk was de man met de kruik een slaaf of knecht (Lukas 22:10-11) en een volgeling van de Heere Jezus. Hij is er blijkbaar al op voorbereid; de opperzaal is al klaargemaakt. Het zou kunnen dat Jezus van te voren met hem een afspraak maakte over de plaats waar Hij het Pascha zou vieren, maar dat heeft Hij op zo’n verborgen manier gedaan omdat Judas het nog niet weten mag. In vers 14 staat in het Grieks zelfs ‘Mijn eetzaal’; dit wijst er dan ook eerder op dat de man niet een volslagen vreemde is. In ieder geval blijft de plaats waar Jezus het Pascha zal vieren nog geheim voor Judas zodat Jezus daar nog niet gevangen genomen kan worden. Jezus zal Zichzélf immers op Góds tijd overleveren aan Zijn vijanden.
De meeste huizen hebben twee verdiepingen. De zaal waar de twee discipelen naar moeten vragen, ligt op de bovenverdieping. ‘Toegerust en gereed’ wijst op het feit dat de zaal al was klaargemaakt voor het feest: hij was gereinigd van zuurdeeg, er waren kleden en kussens neergelegd waar men op kon leunen tijdens het aanliggen aan de lage tafel; er waren wasbekkens, pannen, schalen, etc. Petrus en Johannes doen de nodige inkopen: een eenjarig lam, groenten, bittere kruiden, vruchten, ongezuurd brood, azijn, saus en wijn. Het lam wordt volgens voorschrift geslacht ‘tussen de twee avonden’, dat is tussen 15.00 en 18.00 uur, in de tempel. Zij braden het in de eetzaal en maken vruchtenmoes van rozijnen, dadels, vijgen, amandelen en een salade van bittere kruiden.

Vers 17 - 20
Tegen de avond komen Jezus en de overige discipelen naar Jeruzalem. De Heere Jezus komt er om er te sterven. De Paasmaaltijd vindt na zonsondergang plaats. Het samen eten van de Paasmaaltijd was een teken van verbondenheid. Deze verbondenheid staat in schril contrast met de plannen van Judas. ‘Die met mij eet’ verwijst naar Psalm 41:10. De vraag van de discipelen of zij de Heere zullen verraden kan voortkomen uit ongeloof, maar ook uit zelfkennis. Vers 21 wijst op het feit dat Christus’ sterven Gods plan is, zoals de Bijbel dat laat zien. Anderzijds blijft Judas verantwoordelijk. ‘Wee die mens’ wijst op het oordeel dat de Heere Jezus met smart over Judas uitspreekt. Hij zal eeuwig moeten lijden. Naar de mate waarin wij kennis hebben van Gods Woord en de Persoon en het werk van de Heere Jezus, zullen we gestraft worden als wij tegen beter weten in ons verharden. Van degenen die verloren gaan, hoort Judas tot de meest bevoorrechte personen. Volgens Mattheüs 26:25 vraagt ook Judas: ‘Ben ik het, Rabbi?’ Het antwoord van de Heere Jezus is niet slechts bedoeld om hem te ontmaskeren, maar ook om hem tot inkeer te brengen.

Vers 22 - 26
De Paasmaaltijd bestond uit vier onderdelen:

1. voorgerecht. Nadat de zegen is uitgesproken door de heer des huizes drinkt men de eerste beker wijn en gebruikt men het voorgerecht.
2. de huisdienst: het hoofd van de familie vertelt over de verlossing uit Egypte en uit dankbaarheid zingen allen het eerste deel van het Hallel (Psalm 113-115). Vervolgens drinkt men de tweede beker.
3. het hoofd van de familie spreekt de zegen uit over het ongezuurde brood (vers 22). Men eet het brood met het lam, de bittere kruiden en de moes. Vervolgens drinkt men de derde beker (vers 23).
4. het laatste deel van het Hallel wordt gezongen (Psalm 116-118).
   De Heere Jezus geeft een nieuwe uitleg aan de Paasmaaltijd, aan het brood en de wijn. Het brood beeldt Zijn lichaam uit. Zoals het brood wordt gebroken zo zal Zijn lichaam verbroken worden tot verlossing. In Israël werd bloed gezien als de drager van leven. God had het apart gezet als middel tot verzoening (Leviticus 17:11 en 14). Jezus’ bloed brengt de volmaakte verzoening (vergelijk Hebreeën 9:11 vv.). ‘Testament’ betekent verbond. Het nieuwe verbond staat tegenover het oude verbond dat God met het volk Israël sloot bij de berg Sinaï. ‘Velen’ wijst op de oneindige ruimte die er in het bloed van Christus is. ‘Voor’ betekent ‘ten gunste van’, maar ook ‘in plaats van’.
   In vers 26 maakt de Heere Jezus duidelijk dat dit Zijn afscheidsmaaltijd is. Tegelijkertijd wijst Hij vooruit naar het hemelse Koninkrijk. De gemeenschap daar wordt ook vaak beschreven als een maaltijd (vergelijk Jesaja 25:6; Mattheüs 8:11; Openbaring 19:9). Het woord ‘nieuw’ is een kenmerkend woord voor de verloste wereld (Openbaring 21:1-2). Na het zingen van de Psalmen 116-118 vertrekt men naar de Olijfberg. Psalm 116:9 werd in die tijd betrokken op de opstanding en Psalm 118:15 op de dagen van de Messias.

Vers 27 – 31
Onderweg naar de Olijfberg voorzegt Jezus Zijn discipelen dat ze Hem deze nacht in de steek zullen laten. Hij maakt vervolgens duidelijk dat Hij de Herder is waarvan Zacharia 13:7 spreekt (vergelijk Johannes 10:11). De Herder zal dodelijk geslagen worden en de discipelen zullen als schapen zijn die verstrooid worden. Hun vlucht deze nacht zal echter niet het einde zijn. De goede Herder zal Zijn schapen weer opzoeken. Hoewel Petrus meent dat hij Jezus nooit zal verlaten, zegt de Heere dat juist Petrus de grootste val zal maken. Bij de Joden begint de volgende dag ’s avonds om 18.00 uur. De eerste haan begint rond 3.00 uur te kraaien. Binnen negen uren zal Petrus ontkennen dat hij bij Jezus hoort. Petrus reageert verontwaardigd op de woorden van Jezus. Hij ziet, net als de andere discipelen, niet in hoe zwak hij in zichzelf is. Om dat te zien is het ontdekkende werk van de Heilige Geest nodig. Als de Heere ons niet staande houdt, kan niemand staande blijven (zie ook Mattheüs 6:13).