Bijbelgedeelte: Markus 14:1-11

Vers 1 - 2
Over twee dagen zal het Pascha gevierd worden. Omdat de Heere Jezus bij deze gelegenheid in Jeruzalem zal zijn, zinnen de leiders van het volk op een gelegenheid om Hem te doden. De overpriesters zijn de hogepriester Kajafas en de 24 hoofden van de 24 priesterafdelingen. Samen met de Schriftgeleerden hadden zij het voor het zeggen in godsdienstige kwesties. Schriftgeleerden onderwezen het volk in de Torah. Ze stonden in hoge achting bij het volk. Na beëindiging van hun theologische opleiding, niet voor hun veertigste levensjaar, werden ze bevoegd geacht tot het geven van onderwijs aan het volk. Ze wilden Jezus al eerder grijpen, maar waren toen bang voor het volk (zie Markus 12:12). Daarom willen ze nu met list te werk gaan. ‘Ongehevelde’ betekent ‘ongezuurde’ broden: dat wil zeggen dat er geen gist gebruikt werd. Het Pascha en het feest van de ongezuurde broden worden afzonderlijk genoemd omdat men vaak onderscheid maakt tussen de eerste dag (14 nisan), waarop het paaslam gegeten werd, en de week die er op volgde (15-21 nisan), waarin de ongezuurde broden gegeten werden. Pascha betekent ‘voorbijgang’ en verwijst naar de verderfengel die in de nacht van de uittocht uit Egypte de deuren voorbijging waar bloed van een lam aan de post gestreken was (Exodus 12:1-28).
Vers 2 maakt duidelijk dat de Joodse leiders bang zijn voor oproer. De kans was immers groot dat er van de tienduizenden pelgrims die Jeruzalem bezochten tijdens het Pascha, velen de kant van Jezus zouden kiezen. In geval van oproer zouden de Romeinen zich ermee kunnen gaan bemoeien. Dat zou er toe kunnen leiden dat de positie van de joodse leiders op de tocht kwam te staan.

Vers 3
De woorden ‘en als Hij te Bethanië was’ wijzen terug: Markus beschrijft in hoofdstuk 11:1 en 11 voor het laatst dat Jezus in Bethanië was. Hij leidt met deze geschiedenis de lijdensgeschiedenis van de Heere Jezus in. Gastheer Simon de melaatse is waarschijnlijk al eerder door de Heere Jezus genezen. Iemand die melaats was, had normaal gesproken geen contact met de mensen en was buitengesloten. Bij een gastmaal lagen de Joden op banken langs de tafel. Voor het zalven van het hoofd, de voeten of het lichaam werd meestal olijfolie gebruikt, vaak gemengd met geurende specerijen. Maria, de zus van Martha en Lazarus, heeft echter pure nardusolie bij zich (vergelijk Johannes 12:2). Nardus werd gewonnen uit een Indische plant en was één van de bestanddelen van het heilig reukwerk in de tempel. Albast is een kostbaar, lichtgeel, doorzichtig soort marmer. Vanwege de zachtheid van deze stof kon de hals van de fles gebroken worden zonder scherven te krijgen. Maria houdt zielsveel van haar Heiland. Geen kosten zijn haar te veel om Hem haar liefde te tonen. Hierin houdt ze ons allen een spiegel voor.

Vers 4 - 5
De nardus verspreidde een heerlijke geur, maar Judas (Johannes 12:4) en de andere discipelen reageren verontwaardigd. Ze zien de zalving als pure geldverspilling. Driehonderd penningen was ongeveer het jaarloon van een arbeider. Het geven van geld aan de armen was belangrijk onder de joden, in het bijzonder tijdens de grote feesten (vergelijk Deuteronomium 15:7-11 en Lukas 10:21). De discipelen wijzen Maria met harde woorden terecht.

Vers 6 – 9
De Heere Jezus neemt Maria in bescherming. Hij noemt het een goed werk. Van belang is wat de Heere van ons en onze daden zegt. Wat de mensen zeggen, is minder belangrijk (vergelijk 1 Samuël 16:7). Hoewel het de wil van God is om goed te doen aan de armen, maakte Maria een goede keus door de Heere Jezus met deze daad te aanbidden. Hij zou hen immers spoedig verlaten. Wie goed wil doen aan de armen kan dat altijd nog doen. De betekenis die de Heere Jezus aan de zalving geeft, zal waarschijnlijk voor Maria onbekend zijn geweest. Hij beschouwt de zalving als een profetische daad met het oog op Zijn spoedig sterven. Doden werden namelijk gezalfd. Hoewel Maria, als een van de beste luisteraars van de Heere Jezus (Lukas 10:39), misschien wel doorhad, dat haar Meester zou sterven. De discipelen weten dat nog niet, de vele aankondigingen van Jezus ten spijt. ‘Voorwaar zeg Ik u’ is een woord van gezag en geeft aan dat de Heere Jezus iets belangrijks zal zeggen. Overal waar de boodschap van Jezus’ lijden en sterven voor de verlossing van zondaren verkondigd zal worden, zal ook de zalving door Maria worden genoemd. De geschiedenis is in alle evangeliën opgenomen. Maria’s daad was een juiste reactie op wat Jezus deed en wie Jezus was. Het was een daad van liefde als reactie op Jezus’ liefde. Waar het evangelie van Gods liefde klinkt, wordt men opgeroepen tot wederliefde, in navolging van Maria.

Vers 10 – 11
De daad van Judas staat in schril contrast met die van Maria. Judas Iskariot wordt zo genoemd omdat hij afkomstig was uit de plaats Kariot. De naam onderscheidt hem van andere Judassen. Volgens Lukas 22:3 voer de satan in hem. Judas heeft dagelijks de woorden des levens van de Heere Jezus gehoord. Hij heeft Jezus ontelbare wonderen zien verrichten, tot en met dodenopwekkingen toe. Hij is verschillende keren persoonlijk door de Heere Jezus gewaarschuwd. Weinigen op aarde zijn zo bevoorrecht als Judas, en toch kiest hij partij tegen Jezus. Het feit dat er over geld gesproken wordt, geeft aan welke motieven Judas drijven (zie Johannes 12:6). Geldzucht is de wortel van alle kwaad, zelfs van het verraden van de Heere Jezus. Wellicht is Judas al eerder verbitterd geraakt, zodat hij zich in zijn hart van zijn Meester afkeerde en zich tenslotte door de satan liet sturen (vergelijk Lukas 22:3). Vers 11 vertelt dat Judas vanaf die tijd een goed moment zocht om Jezus gevangen te laten nemen. Uiteindelijk is dat moment het tijdstip dat Gód gekozen heeft voor het sterven van Zijn Zoon.