Bijbelgedeelte: Handelingen 18:1-22

Vers 1
Na Athene bezoekt Paulus Korinthe. Een voetreis van twee dagen. Korinthe werd in 146 voor Christus verwoest door de Romeinen, maar in 44 voor Christus opnieuw gesticht, nu als Romeinse kolonie.

Vers 2-4
Hij ontmoet het echtpaar Aquila en Priscilla. Zij hebben gedwongen Rome moeten verlaten op bevel van keizer Claudius. Dat was in het jaar 49 na Christus. Een nieuwe werk- en woonplaats hebben ze in Korinthe gevonden. Paulus trekt bij hen in. Het treft dat zij en Paulus hetzelfde beroep hebben, namelijk tentenmaker. Aangezien Paulus’ beurs leeg is geraakt, moet hij nu eerst weer een tijdje werken om de kost te verdienen. Maar de sabbatten blijven voor Paulus de dag waarop hij het Evangelie verkondigt. Maar ongetwijfeld heeft hij ook in de werkplaats van Aquila met de mensen gesproken.

Vers 5
Na enige tijd voegen Silas en Timotheüs zich weer bij Paulus. Het oorspronkelijke plan was dat Paulus hen zou opwachten in Athene. Maar door de gebeurtenissen daar moesten zij Paulus nog wat verder achterna reizen. Met de komst van Silas en Timotheüs is Paulus niet langer meer genoodzaakt om in zijn eigen levensonderhoud te voorzien. Later schrijft Paulus dat hij bewust niet op kosten van de Korintiërs heeft willen leven, maar dat hij kon leven van een gift uit Macedonië (2 Korinthe 11:9). Waarschijnlijk hebben Silas en Timotheüs deze volle beurs meegebracht. Paulus wordt nu door de Geest gedrongen om dagelijks en met extra klem te getuigen dat Jezus de Christus is.

Vers 6
De Joden verwerpen het Evangelie. Naar het bevel van de Heere Jezus (Mattheus 10:14) schudt Paulus daarom het stof van zijn kleren als teken dat hij hen verlaat, terwijl hun zonde op hen blijft. De woorden die Paulus spreekt getuigen van diepe emotie.

Vers 7-8
Paulus richt zich nu helemaal op de evangelisatie onder de heidenen. Door Gods leiding komt hij dan in het huis van Justus, naast de synagoge, terecht. Deze Justus was eerst een sympathisant van het Jodendom. Door Paulus’ prediking in de synagoge is hij tot geloof gekomen. Datzelfde geldt voor Crispus, die het hoofd van de synagoge was. Ook al kwam er dus felle weerstand van de kant van de Joden, het Woord heeft daar ook vrucht gedragen.

Vers 9-10
Paulus krijgt een visioen. In deze droom bemoedigt de Heere Paulus na zijn teleurstellende ervaring met zijn volksgenoten (zie vers 6). Ook al vindt het Woord geen ingang bij de Joden, onder de Grieken zal Paulus niet tevergeefs werken. Want God weet al dat er velen zijn, die tot geloof zullen komen. God belooft ook een schild voor Paulus te zijn, zodat niemand hem kwaad zal doen.

Vers 11
Na het visioen werkt Paulus nog lange tijd in Korinthe. Wel anderhalf jaar. Zo’n lange periode heeft hij nog niet eerder ergens doorgebracht.

Vers 12-13
Na die anderhalf jaar verandert er wat in de politiek. Er komt een nieuwe stadhouder, Gallio. De Joden zien bij deze nieuwe stadhouder hun kans schoon om Paulus aan te klagen. Ze beschuldigen Paulus ervan dat hij mensen probeert over te halen om een andere God te dienen, wat strijdig is met de (Romeinse) wetten.

Vers 14a
Paulus haalt al diep adem om te gaan spreken. Maar Gallio is hem al voor. Dit korte zinnetje is toch wel veelzeggend. Eerder al, in Handelingen 8:35 en 10:34, is er sprake van een zendeling die zijn mond opent om Gods Woord te verkondigen. In deze geschiedenis blijkt nu dat door onverschilligheid de prediking onmogelijk wordt gemaakt. Zoals soms een gezin aan tafel kan zitten en alles is interessant, behalve de Bijbel waar vader of moeder uit wil gaan voorlezen. Op zo’n moment kan het Woord niet gesproken worden. Maar dat is wel een ernstige zaak.

Vers 14b-16
Gallio heeft echter geen zin om zich met deze zaak te bemoeien. Hij geeft Paulus niet eens de gelegenheid een weerwoord te spreken. Direct wuift hij de aanklacht al weg door expres de beschuldiging tegen Paulus anders op te vatten. Gallio brengt het namelijk zo dat hij in de beschuldiging van de Joden een aanklacht tegen hun eigen godsdienstige wet hoort. En aangezien hij niets te zeggen heeft over de interne godsdienstige kwesties van de Joden moeten ze maar gauw weer wegwezen.

Vers 17
De uitspraak van Gallio heeft nog een staartje. Enkele Grieken - mannen die blijkbaar in een goed blaadje willen komen bij hun nieuwe stadhouder? - vinden dat de Joden met hun vreemde godsdienstige kwesties hardhandig de zaal uitgewerkt moeten worden. De nieuwe overste van de synagoge moet het ontgelden. Voor de rechterstoel van Gallio wordt hij in elkaar geslagen. Bruut geweld, dat niet goed te keuren is, maar wat Gallio onverschillig aanziet.

Vers 18-22a
Na de gebeurtenissen bij Gallio kan Paulus nog een tijdlang zijn werk in Korinthe voortzetten. Maar dan breekt toch ook de dag aan dat Paulus afscheid moet nemen, omdat hij naar Jeruzalem wil of moet reizen (vers 21). Mogelijk in verband met zijn gelofte die hij gedaan had (vers 18). Het afknippen van de haren duidt volgens het Oude Testament op het inlossen van de eerder gedane belofte. Bij het afknippen hoort dan ook het brengen van een offer. Maar uit de beknopte beschrijving in deze verzen wordt (voor ons) niet duidelijk of en hoe de gelofte van Paulus en zijn bezoek aan Jeruzalem met elkaar in verband staan. In ieder geval reist Paulus per schip naar Syrië, de provincie in het Romeinse Rijk waar ook Judea bij hoort. In Kenchreeën, de havenstad bij Korinthe, scheept Paulus in. Via Efeze gaat de reis naar Caesarea. Over land reist Paulus dan verder naar Jeruzalem.

Vers 22b
Na een kort bezoek aan de gemeente in Jeruzalem reist Paulus naar Antiochië, de gemeente die hem uitgezonden heeft als zendeling. Over dit bezoek wordt verder weinig verteld. Dit moment wordt gezien als het einde van Paulus’ tweede zendingsreis.