Bijbelgedeelte: Genesis 42

Context
Jozef is door Farao tot onderkoning gemaakt. Zijn taak was om schuren te laten bouwen en in de goede jaren daarin veel koren te verzamelen. Nu zijn de zeven slechte jaren aangebroken en komen de mensen overal vandaan om in Egypte koren te kopen.

Kerntekst
Genesis 42:2 Voorts zeide hij: Ziet, ik heb gehoord dat er koren in Egypte is; trekt daarhenen af, en koopt ons koren vandaar, opdat wij leven en niet sterven.

Doelstellingen

De kinderen weten dat de broers naar Egypte gaan om koren te kopen en dat ze daar Jozef ontmoeten.
De kinderen zien dat door het buigen van de broers voor Jozef, de dromen van Jozef in vervulling gaan.
Ze beseffen dat wat de Heere zegt, werkelijk gebeurt.
Met dit verhaal duidelijk maken dat leugens alleen maar verdriet brengen en dat het belangrijk is om onze zonden te belijden.

Zingen
Psalm 6:2; 75:4; 79:4; 84:6
ZB - Heer’ ik kom tot U
UMK - De Farao, de Farao / Er groeit geen koren, er is geen brood

Geloofsleer
HC zondag 2 - Van des mensen ellende
HC zondag 51 - De vijfde bede

Introductie
Laat de kinderen kort al de verhalen van Jozef terugvertellen. De jas, de dromen, waarin Jozef koning leek, Egypte, Potifar, de gevangenis, de dromen van Farao.

Beginzin
Wat heeft Jozef het druk. Hij is onderkoning en alle mensen moeten doen wat hij zegt.

Vertelschets

Op het land groeit nu zo veel koren dat er veel meer is dan de mensen op kunnen eten. Kijk die mannen eens hard werken. Ze bouwen grote schuren voor al het koren.
Alles gebeurt precies zoals de Heere tegen Jozef verteld heeft. Na zeven jaren groeit er geen koren meer. De mensen kunnen geen brood meer bakken. Ze hebben geen eten.
De koning zegt. ‘Ga maar naar Jozef, daar kun je koren kopen.’ In de schuren is zoveel koren, er is voor iedereen genoeg. Wat fijn. Nu is er toch eten.
In het land Kanaän waar vader Jakob en de broers van Jozef wonen, groeit ook geen koren. Wat moeten zij nu doen? Wachten tot ze sterven van de honger? Jakob zegt tegen de broers: ‘Gaan jullie gauw op reis naar Egypte, daar is wel eten. Dat heb ik gehoord. Koop het maar, dan hoeven we niet te sterven.’ Vader Jakob blijft thuis; hij is al oud. En Benjamin blijft ook thuis. Dat moet van vader. Hij houdt zoveel van Benjamin. En als er een ongeluk gebeurt…
Na een lange reis komen ze in Egypte. Ze hebben lege zakken meegenomen om het koren in te doen. Ze hebben geld om het koren te betalen.
Ze komen bij het paleis van de onderkoning. Bij Jozef, hun broer. Maar ze kennen hem niet meer. Hij ziet er nu heel anders uit als vroeger.
Maar Jozef kent de broers nog wel. Hij weet nog wel hoe gemeen ze waren. Maar toch is hij niet boos meer. Nee, hij is juist blij dat hij ze ziet. Nu kan hij voor hen zorgen. Hij kan hun koren verkopen om brood te bakken. Daarom heeft de Heere gezorgd dat hij in Egypte kwam!
Als de broers bij Jozef komen, buigen ze heel diep. Hé, weet je nog wat Jozef heel lang geleden droomde? Nu gebeurt dat! Het waren dromen van de Heere.
Boos zegt Jozef: ‘Wie zijn jullie?’ De broers vertellen alles tegen de onderkoning. Van hun vader en van Benjamin en van hun andere broer, die er niet meer is. Maar Jozef blijft maar boos kijken. ‘Ik geloof jullie niet, jullie komen vast stiekem in ons land kijken. En dan komen jullie later weer terug met soldaten om met ons te vechten.’
‘Nee, nee koning, echt niet’, roepen de broers. Maar het helpt niet. ‘Knechten, breng ze snel naar de gevangenis; daar moeten ze blijven’, zegt Jozef kwaad. En daar zitten de broers dan. Allemaal in de gevangenis.
Waarom doet Jozef dat nou? Is hij dan toch boos op de broers? Nee, hij is niet boos. Hij doet net alsóf hij boos is. Jozef wil graag weten of de broers nog zo gemeen zijn als vroeger.
Na een poosje mogen ze uit de gevangenis. Ze moeten weer bij de onderkoning komen. Jozef zegt: ‘Jullie mogen naar huis, maar één moet er hier blijven. Jullie moeten je jongste broer gaan ophalen. Dan pas zal ik geloven dat jullie niet liegen.’ O, wat zijn de broers bang. Ze zeggen: ‘Dit is onze eigen schuld. Dit komt vast omdat we vroeger zo gemeen gedaan hebben. Dit is onze straf.’
Hoor je het? De broers hebben er toch verdriet van. Van al die zonden, van al die stoute dingen. Jozef hoort het ook. Hij moet er van huilen, zo blij is hij daar om.
De broers gaan terug naar Kanaän. Maar zonder Simeon. Hij moet in Egypte blijven. In de gevangenis.
Grote zakken met koren krijgen de broers mee. Ze hebben het betaald met het geld dat ze hadden meegenomen. Maar o, als even later één van de broers zijn zak open doet, ligt daarop het geld. Het geld, dat ze aan de knechten van de koning gegeven hadden om het koren te betalen. Wat schrikken ze ervan. Hoe kan dat nu? Nu zal de onderkoning vast denken dat ze dieven zijn. Maar niemand komt hen achterna.
Dan komen de broers thuis. Ze vertellen aan hun vader wat er is gebeurd. ‘En Benjamin moet ook mee. Anders gelooft de onderkoning ons niet. Dan mag Simeon niet meer mee naar huis.’
Dan zegt Jakob: ‘Nee hoor, dat wil ik niet. Eerst komt Jozef nooit meer terug, nu is Simeon weg, en moet Benjamin dan ook nog mee? Dat doe ik niet. Dan zal ik sterven van verdriet.’
Wat verdrietig allemaal. Hadden ze Jozef maar niet verkocht. Hadden ze alles maar eerlijk aan hun vader verteld. Maar dat kan nog. Maar nee, dat doen ze niet, ze houden hun mond.

Slotzin
Als je leugens vertelt, komt er alleen maar verdriet van. En als je niet eerlijk vertelt dat je gelogen hebt, dan blijf je verdrietig. Wees daarom altijd maar eerlijk. Vertel het maar aan je vader of moeder of de juf als je iets verkeerds, iets stouts hebt gedaan. Maar je moet het ook tegen de Heere zeggen. Hij vindt het heel erg als je zondigt, Hij is daar heel boos over, maar Hij wil het je vergeven als je het eerlijk tegen Hem vertelt.

Gesprek
Waarom gaan de broers naar Egypte? Kennen ze de onderkoning? Waarom doet Jozef zo boos tegen hen? Wat zegt Jozef tegen de broers? Vinden de broers het erg dat ze Jozef verkocht hebben? Waarom is vader Jakob zo verdrietig? Wat moet je doen als je hebt gelogen tegen iemand? Aan wie moet je het ook vertellen? Doe jij dat ook?

Samenvatting
Jozef laat overal in Egypte schuren bouwen. Al het koren dat over is, gaat in die schuren. Dan komen de zeven jaren van hongersnood. Ook in Kanaän groeit bijna niets. De broers van Jozef lijden honger. Vader Jakob stuurt hen naar Egypte want daar is voldoende koren. Na een lange reis komen ze in Egypte. Ze hebben geld en lege zakken bij zich. In het paleis van de onderkoning ziet Jozef zijn broers. Hij herkent ze maar zij zien niet dat het Jozef is. Ze buigen diep voor hem. Jozef doet heel boos. Hij beschuldigt de broers ervan spionnen te zijn en gooit ze in de gevangenis. Na drie dagen mogen ze naar huis. Simeon moet blijven. Verdrietig, maar met zakken vol koren, vertrekken ze.

Vragen