Bijbelgedeelte: Genesis 42

Context
Jozef is een heel belangrijk man geworden in Egypte. Farao heeft hem aangesteld tot onderkoning over zijn rijk, omdat hij onder de indruk is van Jozefs vermogen om dromen uit te leggen en zijn inzicht in het aanleggen van voorraden met het oog op de toekomst die honger zal brengen. Jozef heeft een vrouw en twee zonen. Als de voorspelde jaren van hongersnood aanbreken, ziet Jozef toe op de verkoop van koren aan het volk.

Kerntekst
Genesis 42: 21 Toen zeiden zij de een tot de ander: Voorwaar wij zijn schuldig aan onze broeder, wiens benauwdheid der ziel wij zagen, toen hij ons om genade bad, maar wij hoorden niet; daarom komt deze benauwdheid over ons.

Doelstelling

De kinderen beseffen dat God hen oproept hun zonden te belijden. Hij wil die vergeven.

Zingen

Psalm 51:1,2,3,5; 54:1; 69:1; 79:4
ZB - Is hier een hart door vrees benard / Om onze overtredingen / Ontwaakt gij die slaapt

Geloofsleer

HC zondag 3 - De val
DL 2, 2 - Jezus de Borg

Introductie
Dof en vol wanhoop zit moeder Kuna op de grond. Ze houdt het klaaglijk huilende kindje tegen zich aan. Ze heeft geen melk meer voor de kleine. Naast haar ligt haar drie jaar oude zoontje op een kleedje. Hij staart met strakke ogen voor zich uit. Af en toe kreunt hij: ‘Honger mama.... honger....’ Kón ze haar kinderen maar te eten geven!

Beginzin
‘Jongens, het duurt nu echt niet lang meer of alles is op! Er móet eten komen, anders zullen we nog omkomen van de honger...!’

Vertelschets

In Egypte en de omliggende landen, waaronder Kanaän, is hongersnood gekomen. Precies zoals voorspeld was in de droom die Jozef Farao had uitgelegd. Gelukkig is er in Egypte een overvloed aan tarwe. Grote voorraden zijn aangelegd.
Jakob hoort ervan en roept zijn zonen bij elkaar. ‘Ik heb gehoord dat er in Egypte koren te krijgen is’, zegt hij. De tien broers kijken elkaar besluiteloos aan. ‘Jongens, er zit niets anders op, jullie móeten naar Egypte om koren te kopen. Anders zullen we nog omkomen!’ dringt Jakob aan.
Benjamin is er niet bij als Jakob dit met de broers bespreekt. Hij moet bij Jakob thuis blijven. De broers hebben geen keus en reizen met een karavaan mee naar Egypte.
God bestuurt het zo dat ze in Egypte bij Jozef terecht komen, die als regent het land bestuurt. Ze buigen diep voor hem en daarmee gaan de dromen gedeeltelijk al in vervulling (zijn ouders en Benjamin ontbreken nog).
’Jullie bedriegen mij! Jullie zijn verspieders, het is jullie helemaal niet om het koren te doen!’ Jozef heeft zijn broers herkend. Hij spreekt hen via een tolk streng toe. De broers herkennen Jozef niet: voor hen is hij een Egyptenaar. Het is ook al twintig jaar geleden dat ze hem gezien hebben.
‘Wij hebben echt geen kwaad in de zin, eerlijk niet! Onze gezinnen, onze oude vader en onze jongste broer wachten thuis op ons, en kijken uit naar onze terugkomst met het voedsel!’ Angstig en smekend staan de broers voor Jozef. Ze vertellen hem uitgebreid over de situatie thuis.
’Zouden ze nog steeds zo boos en verkeerd zijn als toen?’ denkt Jozef. Daar wil hij wel achter zien te komen. Hij zal ze nog niet zomaar laten gaan. En Benjamin wil hij heel graag zien, en zijn oude vader........!’
’Eén van jullie moet die jongste broer gaan halen. Bewijs maar dat jullie onschuldig zijn! De anderen blijven hier gevangen!’ Jozef laat ze allemaal drie dagen opsluiten.
Op de derde dag worden ze weer naar Jozef gebracht. Hij is nu vriendelijker. ‘Het is beter dat één van jullie hier gevangen blijft. Jullie familie moet eten hebben en de anderen moeten teruggaan om het eten mee te nemen.’ Jozef wil niet dat zijn familie honger lijdt; hij wil hen helpen.
‘Misschíen doet dit ze denken aan toen.... één van hen gevangen.... de rest terug naar huis, naar vader...’, denkt Jozef verder.
En ja, de broers hebben het heel goed begrepen. ‘Het is onze eigen schuld! Omdat we vroeger zo verkeerd met onze broer gehandeld hebben, gebeurt ons dit! O, hadden we het maar nooit gedaan! Wat zijn we fout geweest!’ zeggen ze tegen elkaar. Jozef verstaat alles en het ontroert hem heel erg dat ze zo spreken. Nu ze dít toegeven kan hij hen ook vergeven!
De broers gaan naar huis met het koren en met de opdracht terug te komen met hun jongste broer. Simeon blijft gevangen tot ze terug zijn.
Onderweg stoppen ze bij een herberg om te rusten. Ook de ezels hebben honger en dorst. Eén van de mannen opent zijn zak met koren om de dieren wat te geven, maar.... wat ziet hij daar..!
‘Néé, kijk hier eens... mijn géld zit in mijn zak! Ik had toch eerlijk betaald?! Hoe kán dit? Waarom laat God ons dit allemaal overkomen!...’ Ontzet kijken de broers elkaar aan.
Ze besluiten verder te reizen naar huis en daar vertellen ze alles wat ze beleefd hebben aan hun vader Jakob. Ook het verzoek om Benjamin naar Egypte mee te nemen. En tot hun grote schrik merken ze dan ook nog eens dat het geld in álle zakken is teruggedaan!
Jozef is er niet meer, Simeon is in Egypte. Jakob is heel bang Benjamin kwijt te raken. Ruben denkt niet na en roept dat Jakob zijn twee zonen moet doden als hij Benjamin niet mee terugbrengt uit Egypte.
Wat zitten de broers toch verstrikt in hun ellende! Ze durven niet te vertellen wat ze echt met Jozef hebben gedaan.
Alleen als we onze zonden belijden is er vergeving te vinden bij God.
Jakob wil Benjamin niet mee laten gaan. Hij zal sterven als deze zoon nooit meer terugkomt.

Slotzin
Wat wordt alles moeilijk als we niet eerlijk kunnen vertellen wat we verkeerd hebben gedaan, hè? En tóch wil de Heere de zonde vergeven als we ermee naar Hem vluchten en Hem alles vertellen.

Gesprek

Wat betekent deze geschiedenis voor ons? Wat doe jij als je iets verkeerds hebt gedaan? Hoe voel je je dan, van te voren? En later? Geloof je ook echt dat de Heere je vergeven kan en wil?

Samenvatting
Ook in Kanaän heerst hongersnood. Jakob stuurt zijn zonen naar Egypte. Jozef herkent hen en beschuldigt hen er van te komen spioneren. De broers vertellen hem over het gezin, waarop Jozef hen zegt Benjamin te halen. Hij zet hen drie dagen gevangen. De broers erkennen in hun gesprekken dat dit hun straf op hun zonde tegenover Jozef is. Simeon moet in Egypte blijven, de anderen ontvangen koren en Jozef laat het geld in de zakken doen. Terug in Kanaän vertellen ze hun vader alles wat er gebeurd is. Jakob weigert Benjamin mee te laten gaan.

Vragen