Bijbelgedeelte: Openbaring 1

Vers 1
Openbaring, in het Grieks ‘Apocalyps’, betekent letterlijk ‘ontsluieren’. Het is de openbaring ván Jezus Christus áán Johannes. God geeft Johannes deze openbaring om Zijn dienaren een blik te laten werpen op de toekomst. En in die toekomst volgen de gebeurtenissen elkaar niet rustig op, maar er zit haast achter. De gebeurtenissen tuimelen als het ware over elkaar heen. De Openbaring aan Johannes laat zien hoe de wereldgeschiedenis zich naar het einde haast.

Vers 2-3
Johannes is een betrouwbaar getuige, want hij heeft de Heere Jezus tijdens diens omwandeling op aarde zelf meegemaakt. In de vroege christelijke gemeenten had niet iedereen een eigen boekrol. Men las een boekrol tijdens de samenkomsten. Daarom noemt Johannes lezer én hoorder ‘zalig’.

Vers 4-5
Na de inleidende woorden volgt een zegenwens. De zeven gemeenten zijn niet alle gemeenten van Azië. Zeven is het getal van de volheid. In de zeven gemeenten wordt de volledige christenheid aangesproken. Elke christelijke gemeente zal zich in deze zeven gemeenten kunnen herkennen. Hier is de provincie Asia bedoeld, het westelijk deel van het huidige Turkije, dus niet het werelddeel. Genade is onverdiende gunst van God, die vergeving van zonde brengt. Daaruit komt de ware vrede voort.
Het boek Openbaring kan alleen goed worden begrepen vanuit het Oude Testament. ‘Hij Die is, en Die was en Die komen zal’ gaat terug op Exodus 3:14. Hij is de onveranderlijke God Die eens Zichzelf ten volle zal openbaren. ‘De zeven Geesten’ gaat terug op Zacharia 4. Daar wordt de Geest van God gesymboliseerd door zeven lampen. ‘Zeven’ is hier symbool van het volledige en volmaakte werk van de Heilige Geest.
Aan de derde Bron van ‘genade en vrede’, Jezus Christus, verbindt Johannes een lofzang. Hij is ‘de Getrouwe Getuige’. Hij heeft getrouw weergeven wat de Vader door Hem, tot de wereld wilde spreken. Hij is de ‘Eerstgeborene uit de doden’. Door Hem is macht van de dood gebroken. De ‘Overste van alle koningen der aarde’: Johannes was op Patmos omdat wereldse koningen hun afkeer van Jezus lieten blijken, maar Johannes belijdt: Hij is door Zijn overwinning op Golgotha de Overste van al die koningen. Na deze drie titels bezingt Johannes drie werken van de Heere Jezus. Hij heeft ons liefgehad en daarom ons van onze zonden gewassen in Zijn eigen bloed. In de Openbaring gaat het bij ‘getuigen’ meestal om het belijden van het geloof met de dood als gevolg

Vers 6
Opnieuw een verwijzing naar het Oude Testament (Exodus 19:6). Maar de woorden van toen worden nog rijker voorgesteld: Jezus Christus maakte elke gelovige tot koning en priester voor God. Let op het verband met het voorgaande: Christus is de Overste van de koningen, maar Hij maakt ook tot koningen en priesters.

Vers 7-8
‘Op de wolken’ verwijst naar de belofte bij de Hemelvaart (Handelingen 1:11) en geeft tevens het majesteitelijke van Jezus’ wederkomst aan. Anders dan bij Zijn eerste komst zal iedereen Hem dan zien. Zijn komst zal scheiding brengen. De verlosten zullen verheugd zijn, maar bij de rest van de volken zal Zijn komst grote rouw veroorzaken, omdat ze Hem nooit hebben erkend. Uit de herhaling van de woorden van vers 4 en uit de aanspreektitel ‘Almachtige’ wordt duidelijk dat hier de Vader spreekt. Met de Alfa en de Omega, de eerste en de laatste letter van het Griekse alfabet, maakt de Heere duidelijk dat Hij de geschiedenis omvat.

Vers 9-11
Johannes identificeert zich met de lezers: de lijdende kerk, want hij lijdt ook zelf. Hij is in ballingschap op Patmos, een eiland met een oppervlakte van tien vierkante kilometer in de Middellandse zee. Op dit eiland raakt Johannes is geestvervoering, een geestelijke toestand waarin hij een visioen te zien krijgt. ‘De dag des Heeren’ was al in de vroege kerk bekend als uitdrukking voor de zondag. ‘Stem als van een bazuin’ geeft iets weer van het overweldigende van de Stem die spreekt. De woorden ‘Alfa en Omega’ worden ditmaal door Jezus gebruikt. Ook Hij omvat de geschiedenis. Door het schrijfbevel is voor de lezer duidelijk dat Johannes slechts doorgeeft wat Jezus hem openbaarde. De zeven gemeenten uit vers 4 blijken door Jezus uitgekozen te zijn.

Vers 12-15
Zeven eenarmige kandelaren vormen een verwijzing naar de ene zevenarmige kandelaar uit de tabernakel. Deze kandelaren geven niet zelf licht, maar ze dragen slechts het licht. De aandacht valt op hun middelpunt; een verschijning die veel overeenkomst vertoont met die in Daniël 10. ‘Zoon des mensen’ is een Messiaanse titel uit Daniël 7. Jezus kent deze titel in de evangeliën aan Zichzelf toe. Zijn uiterlijk is één en al waardigheid. Het kleed is priesterlijk, de gordel koninklijk. Het witte haar duidt op wijsheid. De vurige ogen geven aan dat deze Zoon des mensen alles doorziet. De voeten zijn standvastig. ‘Vele wateren’ geven een indrukwekkend geluid. Dat voor de stem nu een tweede beeld wordt gebruikt, geeft aan dat beelden eigenlijk tekort schieten om de majesteit en heerlijkheid van deze indrukwekkende verschijning weer te geven.

Vers 16
De zeven sterren zijn de engelen van de zeven gemeenten (vers 20). Dat deze sterren zich in Zijn Rechterhand bevinden, maakt duidelijk dat hij ze in Zijn macht heeft en ze beschermt. Het zwaard uit Zijn mond is Zijn Woord, dat rechtspreekt. Het is tweesnijdend; het legt gerechtigheid én ongerechtigheid bloot. Zijn gezicht straalt als de middagzon, overweldigend helder dus.

Vers 17-21
Johannes ligt als dood op de grond. Jezus moet Zich buigen om Zijn rechterhand op hem te kunnen leggen. De enorme afstand tussen deze heilige verschijning en Johannes is te groot voor de apostel, maar wordt door Jezus overbrugd.
Opnieuw noemt Jezus Zichzelf degene die alles omvat. Het bewijs daarvoor is het feit dat Hij, hoewel Hij dood is geweest, nú leeft! Het spreken over dood en opstanding bepaalt Johannes er nog meer bij dat het Jezus Zelf is Die voor hem staat. Voordat Jezus de zeven brieven dicteert, krijgt Johannes nog enige uitleg over wat hij gezien heeft.