Bijbelgedeelte: Numeri 20:22-29 en Deuteronomium 34

Numeri 20

Vers 22-24
Na Kades komen de Israëlieten bij de berg Hor, een berg op de grens van het land Edom. Daar krijgen Mozes en Aäron een opdracht van de HEERE die de straf op hun zonde in Meriba bevestigt. ‘Tot zijn volken verzameld worden’ is een plechtstatige uitdrukking voor ‘sterven’. Aärons dood is voor Mozes de bevestiging dat ook hijzelf het land Kanaän niet zal binnengaan.

Vers 25-29
Voor de ogen van het hele volk klimmen Mozes, Aäron en Eleazar de berg op. Eleazar is Aärons oudste zoon nu Nadab en Abihu zijn gestorven. Het volk ziet Aäron zijn laatste klim maken, in het besef dat deze straf ook veroorzaakt is door hun gemopper. Bovenop de berg moet Mozes Aäron zijn hogepriesterlijke kleding uittrekken. Aäron zal niet sterven als hogepriester, maar als eenvoudig mens. Maar voordat hij sterft, ziet hij zijn zoon Eleazar als nieuwe hogepriester voor hem staan. De HEERE gaat door met Zijn werk, zelfs door middel van het nageslacht van Aäron. Dan sterft Israëls eerste hogepriester. Hij die Israëls zonden op het altaar moest verzoenen, is ten gevolge van zijn eigen zonde gestorven. Dertig dagen wordt door het volk om zijn dood gerouwd.
Eeuwen later sterft Israëls grootste Hogepriester op Golgotha. Hij is Hogepriester tot in de dood, want Hij sterft als Hogepriester voor de zonden van Zijn volk.

Deuteronomium 34

Vers 1-4
Mozes heeft ten afscheid het volk gezegend. Nu is het tijd om de berg Nebo te beklimmen. Nebo is een gebergte ten oosten van de Dode zee, Pisga is een hoge top van dit gebergte. Vanaf deze plek heeft men al een groots uitzicht over Kanaän. Mozes ziet nog meer dan wat het menselijk oog gewoonlijk kan zien, doordat de HEERE hem het land toont. De stad Dan is het noordelijkste punt van Israël, de ‘achterste zee’ is de Middellandse zee, in het westen van Kanaän. De laatste woorden van de HEERE aan Mozes onderstrepen nogmaals de vertrouwelijke wijze waarop de HEERE met Mozes omging. Voordat Mozes sterft, bevestigt God aan hem, dat Hij de belofte van het land Kanaän aan Israël heeft vervuld.

Vers 5-8
Mozes sterft, zoals de HEERE dat al gezegd had. De HEERE Zelf begraaft hem. Ook hiermee wordt de bijzondere positie onderstreept die Mozes ten opzichte van de HEERE had. Tot aan zijn dood was Mozes lichamelijk én geestelijk een krachtig man. Hij is dan ook niet zozeer ‘van ouderdom’ gestorven, maar omdat de HEERE hem, vanwege de geschiedenis uit Numeri 20, nu tot Zich roept. Dertig dagen rouw was de gebruikelijke rouwperiode voor belangrijke mensen.

Vers 9
Na die dertig dagen gaat de geschiedenis verder, onder een nieuwe leider. Mozes heeft Jozua zelf de handen nog opgelegd. Zo kan Jozua, met de geest der wijsheid van Mozes, in zijn voetsporen treden en weet het volk dat het nu aan Jozua gehoorzaam- heid verschuldigd is.

Vers 10-12
De laatste verzen vatten nog eenmaal samen welke bijzondere plaats Mozes in de geschiedenis van het Oude Testament inneemt. Hij wordt wel met recht de middelaar van het Oude Testament genoemd. De HEERE kende hem van aangezicht tot aangezicht en sprak met hem van mond tot mond (Numeri 12:8). Via Mozes sloot de HEERE Zijn verbond met Israël en ontving het volk Gods wetten. Keer op keer sprong Mozes voor het volk in de bres. Maar ook Mozes zelf bleek niet in staat tot volledige gehoorzaamheid aan God. Hij is, in de grote plaats die hij heeft ontvangen in de heilsgeschiedenis, een voorloper van Christus, de Middelaar van het Nieuwe Testament. Jezus heeft de wet vervuld! Hij heeft volledige gehoorzaamheid betoond en kon daarom de ware Middelaar tussen God en mensen worden.