Bijbelgedeelte: Maleachi 4

Met het boek Maleachi sluit het Oude Testament af. Daarna is het eeuwenlang stil tot aan de komst van de laatste profeet, Johannes. Hij zal de heraut van Koning Jezus zijn. Over die voorbereiding op de komst van de Heere Jezus gaat het vooral in Maleachi 3. In Maleachi 4 komen zowel die voorbereiding op als de komst van de Heere Jezus Zelf in een paar verzen heel mooi naar voren.

Vers 1-3
‘Die dag’ slaat terug op wat er gezegd is in het vorige hoofdstuk. In Maleachi 3:2 wordt gewaarschuwd dat het een dag van loutering zal zijn. En in de laatste verzen wordt er gezegd dat het een dag zal zijn waarop God de goddelozen zal straffen en Zijn volk zal verlossen (3:16). Het is de dag waarop definitief het onderscheid zichtbaar wordt tussen de rechtvaardigen en de goddelozen, tussen wie God dient en wie Hem niet dient (Maleachi 3:18).
Er is een zekere dubbelheid als het gaat om verwijzingen naar ‘die dag’. De uitdrukking verwijst namelijk naar een heel bepaalde dag maar ook naar een periode. Vanuit het Nieuwe Testament is dit te begrijpen.

• De periode is de tijd vanaf de komst van de Heere Jezus tot aan Zijn wederkomst. Dat is de tijd waarin het Evangelie gepreekt wordt. Door die prediking wordt het onderscheid tussen de rechtvaardigen en de goddelozen – tussen degenen die het Evangelie geloven en die het verwerpen – steeds scherper. Het is tegelijk een tijd van loutering of heiliging. Een tijd waarin Gods kerk wordt opgeroepen om trouw, volhardend, te zijn (zie Mattheüs 24:13) en Gods geboden te bewaren (zie Openbaring 14:21). Loutering is dat God Zijn kerk door allerlei moeilijkheden heen vormt naar Zijn beeld (Handelingen 14:21; 1 Thessalonicensen 3:3).
• ‘De dag’ is de dag van Jezus’ wederkomst. Een dag waarop de rechtvaardigen voor eeuwig met God verenigd zullen worden. De goddelozen echter zullen worden weggedaan. Het beeld van vuur dat alles verteert, wordt in het Nieuwe Testament heel vaak gebruikt als Christus spreekt over het oordeel (alleen al in Mattheüs 8 keer: 3:10, 12; 5:22; 7:19; 13:40; 18: 8, 9; 25:41).

De komende Messias, de Heere Jezus, wordt in vers 2 aangekondigd als ‘de Zon der gerechtigheid’. In dat beeld zitten twee betekenissen. Allereerst is de zon de bron van het licht. Zo is de Heere Jezus degene die ons hart en verstand verlicht. Zo leert Hij ons onszelf kennen en de HEERE kennen. De gerechtigheid wijst op wat Hij werkt in onze harten en levens: vergeving van zonden en toegerekende gerechtigheid (vergelijk hierbij de lofzang van Zacharias: Lukas 1:78, 79).
De verlossing wordt verder uitgelegd. Er zal genezing zijn: Hier op aarde geldt dat de genezing van een door de zonde verbroken hart het belangrijkste is. Tegelijk zegt deze profetie ook dat de Heere Jezus ziekte en dood zal overwinnen. Hij heeft er iets van laten zien in zijn wonderen. Van tijd tot tijd geeft God nog steeds genezingswonderen, maar hier op aarde blijft er de gebrokenheid als gevolg van de zonde en wordt niet iedereen genezen. Daarom ziet de kerk vol verlangen uit naar de dag dat verdriet, dood en alle moeite ‘voorbij zijn gegaan’ (Openbaring 21:8).
Bij schuilen onder vleugels moet je denken aan het beeld van een kip die haar jongen bij elkaar verzamelt onder haar vleugels. Dat beeld wordt in de Bijbel vaak gebruikt voor Gods ontferming (zie bijvoorbeeld ook Ruth 2:12; Psalm 17:8; 36:8; 57:2; 61:5; 63:8; 91:4; en Mattheüs 23:37).
Uitgaan wijst op het uitgaan naar een ‘vette weide’ (Ezechiël 34:14; Psalm 23; Johannes 10:9–10). Het toenemen als mestkalveren wijst ook op die overvloed. Tijdelijk (soms) maar zeker geestelijk (in dit leven begint het en het wordt volmaakt). Daarmee kom je ook bij de tweede betekenis van het uitgaan. Het slaat ook op de bevrijding uit de macht van de zonde en de dood. De twee betekenissen kunnen heel goed samengaan. Want wat is beter (meer overvloedig) dan bevrijd worden van de zonde en het eeuwige leven van God krijgen?
Het vertreden van de goddelozen wijst op de overwinning die de gelovigen zullen hebben over de goddelozen. Het is een overwinning (, staat er) ‘die God zal maken’. De Heere Jezus brengt het voor Zijn discipelen als volgt onder woorden: ‘Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen’ (Johannes 16:33).

Vers 4
Na de uitgebreide belofte van vers 1–3 (met daarbij de bedreiging voor iedereen die in goddeloosheid zich van de HEERE afkeert) volgt in vers 4 ook een aansporing of vermaning. Al Gods beloften, alles wat Hij belooft te schenken, moet aansporen om onze voeten in Gods spoor te zetten (psalm 119:35). Deze aansporing geldt ‘gans Israël’. Laat niemand denken dat hij een goede reden heeft om zich er buiten te houden.

Vers 5–6
In deze verzen wordt de komst van Johannes de Doper, voorafgaand aan ‘die dag’, aangekondigd. Zijn prediking zal de harten van vaders en kinderen tot elkaar ‘wederbrengen’. Concreet betekent dat: echt berouw – dat de Heilige Geest werkt – wordt zichtbaar en concreet; te beginnen in het gezin waar je leeft. Kinderen zullen het aan hun vader en/of moeder merken. En vaders en moeders aan hun kinderen. Deze boetvaardigheid is aangenaam voor God (Psalm 51:8). Daarom zal Hij als Hij komt en dat berouw vindt de aarde niet met de ban slaan. De tijd tussen Jezus’ komst naar de aarde en Zijn wederkomst is genadetijd. Een tijd waarin iedereen wordt opgeroepen: ‘Bekeert u en gelooft het Evangelie’ (Mattheüs 3:2 en 4:17). Wie gelooft, zal behouden worden maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden (zie Johannes 3:14–18).