Bijbelgedeelte: Lukas 7:18-35

Intro
Johannes de Doper had een bijzondere opdracht van God gekregen. Hij moest als een heraut de komst van de Messias aankondigen en de weg bereiden. Dat deed hij door ‘de prediking van de doop der bekering tot vergeving van zonden’ (zie hiervoor A2.14). Johannes’ werkzame leven beslaat slechts een korte periode. In Lukas 3 hoor je van het begin van Johannes’ optreden, maar ook van zijn gevangenneming. In hoofdstuk 7 komen we Johannes dan weer tegen. Hij zit nog steeds gevangen en blijkt te twijfelen.

Vers 18 – 19
Johannes was gevangen genomen (Lukas 3:19–20) en bijna tegelijkertijd is de Heere Jezus aan Zijn openbare optreden begonnen (Lukas 3:23). Jezus preekt, roept discipelen, geneest mensen, wekt zelfs een dode op; maar Johannes blijft gevangen zitten. Hij hoort wel alle verhalen via zijn discipelen. Let op: dat waren dus volgelingen van hem die Johannes’ taak als nog niet afgerond beschouwden. Met andere woorden: er was geen scherpe scheiding tussen het werk van Johannes en het begin van Jezus’ werk. Al deze dingen bij elkaar brengen Johannes aan het twijfelen. Is deze Jezus degene die hij heeft aangekondigd? Of moeten ze een ander verwachten? Het klinkt als twijfel en als een verborgen aansporing aan de Heere Jezus om meer te gaan doen. Twee dingen daarbij:
Ten eerste: Wie kan zich niet inleven in Johannes? Is het niet heel vreemd om te merken dat deze Jezus, met zoveel macht, zijn trouwe heraut gevangen laat zitten?
Ten tweede: ontroerend mooi dat de Bijbel zo’n eerlijk boek is. Dit moment van twijfel bij Johannes wordt niet weggestopt maar weergegeven. Daardoor mogen wij weten: God werkt in en door echte mensen; zoals wij.

Vers 20 – 23
De boodschappers brengen de vraag bij Jezus. Ze ontmoeten Jezus op een moment dat Hij vele zieken geneest. Dat is veelzeggend. In het antwoord dat Jezus met hen meegeeft voor Johannes, wijst Jezus er op dat datgene wat gebeurt vervulling is van de profetie (Jesaja 29:18 en volgende).
Jezus’ tekenen en wonderen laten zien dat Hij de beloofde Messias is. Het koninkrijk van God is met Hem gekomen. Maar het is nog niet volmaakt hier op aarde. Jezus vraagt geloof in de tekenen van Gods koninkrijk en geloof in de prediking van het koninkrijk. Als we er soms weinig van zien, kunnen we gaan twijfelen. Twijfel moet geen ergernis worden. Ergernis in de zin dat we ons van Jezus afkeren. Jezus vraagt aan Johannes te volharden. Johannes kon weten dat de Heere in Jesaja 29 ook belooft dat Hij zal oordelen degenen die anderen onrechtvaardig behandelen (vers 20–21). Het vraagt van Johannes geloof en volharding om te wachten op Gods tijd.

Vers 24 – 28
Ondertussen is er ook nog de ‘schare’. Mensen die zich inmiddels rondom Jezus verdringen nu Johannes niet meer preekt en doopt. Deze mensen hebben de vraag van Johannes de Doper ook gehoord. Wat zullen zij nu van hem denken? Is hij maar een twijfelende, zwalkende gelovige? Laat niemand dat denken, zegt Jezus en verwijst naar Johannes’ profetenmantel en naar Johannes’ bijzonder positie binnen de groep van de profeten. Hij is degene van wie de profeet Maleachi geprofeteerd heeft: De laatste profeet; de wegbereider; degene die niet alleen geprofeteerd heeft over de komende Messias maar Hem ook heeft aangewezen (Johannes 1:36)! Jezus zegt bij dit alles tegelijk wel iets fundamenteels. Terwijl er enerzijds iets is als ‘meerderen’ in Gods koninkrijk blijft tegelijk ook staan: het grootst ben je, als je nederig bent (vergelijk Mattheüs 18:4).

Vers 29 – 30
In deze verzen zie je de eenheid in prediking van Johannes en Jezus naar voren komen. Degenen die zich oprecht hadden laten dopen – het volk en de tollenaars – erkennen nu hier ook dat Gods weg rechtvaardig is. Degenen die zich te goed voelden voor de doop van Johannes – Farizeeën en wetgeleerden – verwerpen Gods raad; dat is Gods plan en voornemen. Kanttekeningen hierbij: ‘ze maken het krachteloos door het moedwillig verachten van de middelen die God tot zaligheid der mensen verordineerd heeft.’

Vers 31 – 35
In deze verzen vind je een heel korte gelijkenis. Jezus wil er mee zeggen: Het maakte niet uit wat ik jullie zei. Of het nu Johannes is met zijn strenge oproep tot bekering en zijn ascetische leven. Of dat Ik het ben met Mijn ruime aanbod van genade en Mijn openheid voor allerlei soorten van mensen. Jullie wijzen het allebei af. Je voelt je te goed om je ook maar iets te laten gezeggen. Jullie zijn als flauwe kinderen die nooit tevreden raken maar altijd iets anders willen horen. Het laatste vers is een soort samenvattende conclusie. Jezus zegt: het kan voor kritische mensen misschien ingewikkeld lijken maar voor de kinderen van de wijsheid – dat is: mensen die zich geestelijk wijs laten maken door God (vergelijk Job 28:28) – is het glashelder. Het werk en de prediking van zowel Johannes als Jezus zijn allebei evenzeer door God geïnspireerd.