Bijbelgedeelte: Jesaja 55

Intro
Hoofdstuk 54 is een verklaring van Gods eeuwige liefde voor Zijn volk. Hoofdstuk 55 is dan een geweldige uitnodiging om tot dit heil te komen. Het loopt over van de bevelen om Gods Woord ter harte te nemen. Een uitnodiging die in de vorm van Gods betrouwbaar Woord tot ons komt én door middel van de Heilige Geest in ons hart moet ‘landen’. Vergeet bij de ‘vertelling’ niet dat de Heilige Geest nu juist bij uitstek gebruik maakt van het ‘horen’.

Context
Om dit goed te begrijpen, moet je bedenken dat het allereerst gericht is aan de ballingen in Babel. Er waren drie ‘soorten’ ballingen. Ten eerste mensen die verlangden naar de vervulling van Gods beloften dat de ballingschap voor een beperkte tijd zou zijn. Vervolgens mensen die er niet meer in geloofden. Ze konden zich niet voorstellen dat het nog goed zou komen tussen God en Zijn volk. De derde groep zijn mensen die het wel prima vonden in Babel. Ze hadden er hun leven, werk, en vrienden. Teruggaan naar Israël was voor hen zelfs geen optie.

Vers 1-5
Uitnodiging om te komen en te luisteren
Het woordje ‘o’ geldt in het Hebreeuws als waarschuwing, opwekking of aansporing; in hoofdletters: ATTENTIE!
Neem, om de eerste drie verzen te begrijpen, een (oud)Oosterse markt in gedachten. Een waterverkoper probeerde tegen goed geld fris water aan de man te brengen. Er werden etenswaren te koop aangeboden, er werd hard gewerkt.
Met beelden uit het gewone leven geeft God Zijn boodschap door. Hij biedt water voor niets aan. Dit beeld verwijst naar het werk van de Heilige Geest. Denk aan de ‘toepassing’ van alles wat de Heere Jezus Christus verdiende: vergeving van zonden, geschonken gerechtigheid, vernieuwing van ons leven, eeuwig leven. Niet te koop voor geld, wordt het ons gratis, uit genade, aangeboden. Het gaat om leven op kosten van een Ander: Christus (Johannes 7:37 ev.).
Verder is brood nodig om te eten, hard werken is op zich ook niet verkeerd. Maar God benadrukt in deze verzen dat Hij iets aanbiedt dat ver boven de dagelijkse ‘nooddruft’ uitgaat. Het tijdelijke is op zich niet slecht, maar kan nooit ‘verzadigen’. Dat kan alleen God Zelf en wij kunnen daarom alleen ‘verzadigd’ (werkelijk tevreden en gelukkig) worden als we tot God komen en naar Hem gaan luisteren. Dan begint pas het echte leven, eeuwig leven. Dat leven komt tot ons door Iemand van Wie gezegd wordt dat Hij door God gegeven is als Getuige. Deze Getuige is Vorst en Gebieder, het is de Heere Jezus. Hij is gegeven, dat wijst op een wilsbesluit van God de Vader. De titels ‘Vorst’ en ‘Gebieder’ wijzen op Zijn ambtelijke werk. Hij is Koning Die gebiedt. Denk daarbij aan Zijn woord. Dat wijst op Zijn ambt als Profeet én als Priester. De verkondiging van het Evangelie is tenslotte ‘bediening der verzoening’ (2 Korinthe 5:20). In vers 5 wordt dat ambtelijke werk omschreven én wordt gezegd wat het uitwerkt. Het gaat om een roepen dat reactie uitwerkt. Er ontstaat als door een wonder geloof in wat verkondigd wordt (Jesaja 53:1). Daarbij wordt dan het woord ‘verheerlijken’ gebruikt. Hiermee wordt altijd verwezen naar de opstanding als het begin van Jezus’ verheerlijking. Met het doel dat Hij komt aan de rechterhand van God de Vader vanwaar Hij Zijn Heilige Geest uitzendt om Zijn kerk bij te staan.

Vers 6-11
Oproep tot volhardend vertrouwen in Gods beloften
Hier begint de profeet opnieuw met aansporingen: Zoekt! Roept! ‘Terwijl’ betekent dat het gebeuren moet in de tijd ‘dat de HEERE zijn goedertierenheid aan zondaren aanbiedt’ (Kanttekeningen). Die tijd is ‘nu’. Want nu komt de uitnodiging van de HEERE door de profeet tot Zijn volk.
Hierbij hoort een aansporing om te breken met alles wat scheiding maakt tussen God en ons. Het aanbod van genade is niet afhankelijk van onze prestatie. Het ontvangen van Gods genade is nooit vanzelfsprekend. Een slordige of zondige levenshouding staat ons delen in Gods heil in de weg. Tegelijk zegt de profeet dat niemand moet twijfelen aan de genade van God, ‘want Hij vergeeft menigvuldig’.
Wij kunnen ons bijna niet voorstellen dat God zó genadig is. Lees vers 8 en 9 dan ook tegen die achtergrond. Gods gedachten en wegen zijn hoger dan die van ons. Hij is veel genadiger dan wij ons kunnen voorstellen. Gods genade gaat zover dat Hij zorgt dat Zijn woord niet alleen maar bij mensen terecht komt, maar dat het ook iets uitwerkt. Het keert niet ‘leeg terug’. Dat is dus niet, zoals sommigen denken, een reden om af te wachten of het ook in ons leven gebeurt. Het is juist een enorme belofte dát het mogelijk is omdat God het belooft én het werkt.

Vers 12-13
Verzekering dat Gods heil vreugde brengt
Deze verzen verwijzen naar de vreugde die er zal zijn bij de uit Babel terugkerende Israëlieten. Tegelijk wordt veel meer gezegd. Dat merk je bijvoorbeeld aan de beeldspraak. Klappende bomen en veranderende planten waren niet te vinden langs de weg van Babel naar Jeruzalem. De terugkeer naar Jeruzalem was een groot wonder! Maar dat was uiteindelijk toch iets beperkts, iets tijdelijks.
In de verzen 12 en 13 gaat het om iets groters, mooiers, blijvends: de vreugde van het heil. De vreugde van Gods volk over de bevrijding uit de macht van zonde en dood. Vreugde dat ze door het woord van God heilig gemaakt worden. In die vreugde deelt heel de schepping. Ten diepste gaat het hier om wat ‘eschatologie’ genoemd wordt, de ‘laatste dingen’. Het gaat over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Daar zijn geen doornen en distels meer (teken van zonde en onvruchtbaarheid: Genesis 3:18), maar gezonde en vruchtbare bomen (dennen/mirtebomen). Deze toekomst zal komen én zal het teken zijn dat er maar één Naam boven alle naam is (zie Filippenzen 2:9).