Bijbelgedeelte: Handelingen 21:15-36

Vers 15-17
Paulus reist samen met enkele discipelen uit Cesaréa naar Jeruzalem, een reis van ongeveer 100 kilometer. Onder de reisgenoten bevindt zich een oude Cyprioot: Mnason. Het Griekse woord voor ‘oud’ kan ook vertaald worden met ‘vroeg’ en betekent dan dat Mnason een discipel is ‘vanaf het eerste uur’. Paulus zal in Jeruzalem bij hem logeren. Aangezien de stad hoger ligt, wordt er gesproken van ‘opgaan naar’. In Jeruzalem aangekomen wordt het gezelschap hartelijk ontvangen door de plaatselijke christenen.

Vers 18-19
De volgende dag is er een ontmoeting met Jakobus, de broer van Jezus, en de ouderlingen van Jeruzalem. Jakobus vervult een leidinggevende functie in de gemeente van Jeruzalem. Na de begroeting vertelt Paulus uitvoerig wat God door middel van hem heeft gedaan onder de heidenen. De nadruk ligt op het feit dat de Heere zelf de handelende Persoon is.

Vers 20-21
Het relaas over Gods daden wordt beantwoord met de verheerlijking van God. Vervolgens leggen Jakobus en de ouderlingen Paulus een probleem voor. Er zijn bij de Joodse christenen in Jeruzalem verdenkingen tegen Paulus gerezen. In Jeruzalem zijn duizenden Joden tot geloof gekomen, maar houden zich nog strikt aan de wet van Mozes. Er gaat echter een vals gerucht rond dat Paulus de Joden die in de verstrooiing leven oproept zich niet te laten besnijden en de wet van Mozes terzijde te schuiven. Het gevolg van de prediking van Paulus zou zijn dat het Israël in de verstrooiing via toetreding tot de christelijke gemeente in de volkerenwereld oplost.
Hoewel het een vals gerucht is, is het denkbaar dat Paulus’ wijze van optreden in de volkerenwereld aanleiding gegeven heeft tot dit gerucht. Wanneer namelijk Joodse gelovigen in een gemeente, die naast de plaatselijke synagoge is ontstaan, in de minderheid zijn, dan bevinden ze zich in een gelovige omgeving die zich niet houdt aan de wetten van Mozes. De druk om zich aan de meerderheid aan te passen is niet ondenkbaar. Ook opmerkingen van Paulus dat de besnijdenis voor de redding geen noodzakelijkheid is (bijv. Galaten 5:6), kunnen als relativering van de wet worden ervaren.

Vers 22-24
De leiders van de gemeente vertrouwen Paulus wel en vragen zich af wat ze moeten doen. Met hun vraag betrekken ze Paulus in hun eigen verlegenheid. Als gemeenteleden horen dat Paulus is aangekomen in Jeruzalem, zullen ze hem willen ontmoeten. Het valse gerucht zou tot strubbelingen kunnen leiden. De leiders willen de eenheid bewaren en doen daarom een voorstel. Een viertal gemeenteleden heeft een Nazireërbelofte gedaan. Alleen de afsluitende offers moeten nog gebracht worden. Als Paulus, die nog gereinigd moet worden vanwege zijn verblijf buiten het heilige land (Numeri 19:11-13), zich nu met de mannen reinigt, met hen naar de tempel gaat en de kosten van de offers betaalt, dan kan hij aantonen dat hij een wetsgetrouwe Jood is. Hiermee zullen de geruchten die over hem gaan worden ontzenuwd.
Uit dit gedeelte blijkt dat ook christenen, na de dood van Christus, nog offers brengen in de tempel. De offerdienst is opgehouden te bestaan na de verwoesting van de tempel (70 n. Chr.).

Vers 25
Om te voorkomen dat Paulus de indruk krijgt dat ze teveel toegeven aan Joodse christenen, benadrukken ze dat ze achter het besluit van het Apostelconvent (Handelingen 15) staan. Van heidenen die tot geloof zijn gekomen verwachten ze niet dat ze zich houden aan de oudtestamentische voorschriften.

Vers 26
Paulus neemt het advies van de leiders over en gaat de volgende dag naar de tempel. Hij reinigt zich en betaalt de offers van de mannen die de priester hebben te kennen gegeven dat de belofte van het nazireeërschap binnen enkele dagen wordt beëindigd.

Vers 27-29
Na zeven dagen is Paulus opnieuw in de tempel om het reinigingsritueel af te ronden. Hij wordt in de tempel echter herkend door Joden uit Azië. Omdat ze Trófimus kennen komen ze waarschijnlijk uit Efeze. Zij zijn in Jeruzalem vanwege het Pinksterfeest. Zij veroorzaken een grote onrust in de tempel en schreeuwen dat Paulus gevaarlijk is, omdat hij overal mensen tegen de Joden, de wet en de tempel opzet. Omdat men in de stad de openlijke omgang met de Griek Trófimus had gezien, veronderstellen ze dat Paulus hem mee heeft genomen in de tempel. Daarmee zou hij het heiligdom ontwijd hebben, omdat de tempel alleen toegankelijk was voor Joden.

Vers 30-32
Er ontstaat een oploop en Paulus wordt de tempel uitgesleurd. De tempeldeuren worden gesloten om verdere ontheiliging te voorkomen. Op het moment dat men Paulus dreigt te lynchen, komt de Romeinse legercommandant Claudius Lysias in beeld. Hij hoort van het oproer en gaat met een aantal soldaten en officieren snel polshoogte nemen. Hij is namelijk verantwoordelijk voor de algemene orde in de stad. Zodra de Joden de soldaten zien, stoppen ze met het slaan van Paulus.

Vers 33-34
De commandant arresteert Paulus, slaat hem in de boeien (Handelingen 20:23) en ondervraagt hem. Naast ordehandhaving moet de commandant ook zorgdragen voor het recht. De menigte schreeuwt ondertussen van alles. Door het tumult kan de commandant er geen wijs uit worden. Hij laat Paulus daarom naar de burcht Antonia brengen, de legerplaats van het Romeinse garnizoen in Jeruzalem.

Vers 35-36
Bij de trappen van het tempelcomplex naar de burcht moeten de soldaten Paulus dragen om hem te beschermen tegen de woedende mensenmassa. De menigte schreeuwt ondertussen om de dood van Paulus (vgl. Lukas 23:18).