Bijbelgedeelte: Handelingen 2:14-47

Intro

Pinksteren was een oogstfeest. Dan werden de eerstelingen, de eerste opbrengsten van de oogst, geofferd (Numeri 28:26). Zij staan symbool voor de hele oogst. Eerstelingen waren dankoffer en teken dat je erkende dat in principe heel de oogst een geschenk van God was (1 Korinthe 4:7). Pinksteren werd gevierd op de vijftigste dag na het Pascha (Leviticus 23:15 en 16). Tijdens het Pascha werd de uittocht uit Egypte herdacht; met Pinksteren dat God Zijn wet gaf. In die zin wordt dit Pinksterfeest de vervulling van Gods belofte dat Hij door Zijn heilige Geest die wet in de harten zal schrijven (Jeremia 31:33).

Vers 14-36
Vat voor de vertelling de belangrijkste punten samen:

• Er is geen sprake van dronkenschap; hier gebeurt wat God eeuwen geleden beloofde door Zijn profeet Joël.
• ‘Het laatste der dagen’: Het laatste heilsfeit voordat God definitief terugkomt om te oordelen en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde op te richten.
• Het belangrijkste is dat er behoud is voor ieder die de Naam van de Heere zal aan roepen (vers 21).
• Petrus beschrijft het lijden, sterven én de opstanding van de Heere Jezus. Het wonderlijke is dat God door de zonde en afwijzing van de mensen heen Zijn plan ten uitvoer heeft gebracht.
• Petrus bewijst met veel Bijbelteksten uit het Oude Testament dat de Heere Jezus de beloofde Messias is. Alles wat met Hem gebeurde, is in het Oude Testament voorspeld.
• De Heere Jezus ‘Die gij gekruisigd hebt’ zond de Heilige Geest.

Vers 37-41
Deze woorden brengen een schok van schrik teweeg. De hoorders raken ‘verslagen’. Wat moet je verwachten als je opeens ontdekt dat Jezus, die je veracht, bespot, dood gewenst hebt, leeft? Met de vraag ‘Wat moeten wij doen?’ vragen ze: ‘Is er vergeving mogelijk?’ Het antwoord van Petrus is werkelijk Evangelie. Onvoorstelbare goedheid van God. Mensen die van nature vijanden van God zijn, worden opgeroepen tot bekering, met de opdracht om gedoopt te worden en ze krijgen de beloft en dat ook zij de Heilige Geest mogen ontvangen. Dit is mogelijk door Gods trouw aan Zijn verbond met Abraham. Het gaat hier namelijk allereerst om mensen die horen bij het verbondsvolk. Maar het is nog ruimer. Petrus heeft het ook over ‘allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal’ (vers 39). In één zin samengevat, zegt Petrus: ‘Erken je schuld en onmacht en vraag God jou te redden om Jezus’ wil.’ Gods macht blijkt: maar liefst drieduizend op die ene dag geloven het Evangelie en worden gedoopt. Dit is een voorteken van de schare die niemand tellen kan (Openbaring 7:9).

Vers 42-47
Deze verzen geven een korte schets van hoe het er in de eerste gemeente aan toegaat. De gemeente is trouw in leer én leven. Ze onderhouden de dienst aan God in alle aspecten. Ze komen trouw naar de samenkomsten, ze bidden en ze vieren regelmatig het Heilig Avondmaal. Ze hebben oog voor elkaars noden en zijn bereid om te delen. Niet gedwongen, zoals in moderne secten wel gebeurt, maar vrijwillig, uit liefde. En door de wonderen die de Heere door de hand van de apostelen doet, worden ook de ziekte en het verdriet genezen. Zo vormt deze gemeente een beginnende vervulling van de oudtestamentische heilsprofetieën (Jesaja 35). Deze gemeente te Jeruzalem is een voorproefje van het Nieuwe Jeruzalem (Openbaring 21 en 22). In haar wordt het verworven heil van Heere Jezus en het louterende werk van de Heilige Geest zichtbaar. Zo groeit de gemeente onder de zegen van de Heere.