Bijbelgedeelte: Genesis 2:8-10 en 2:15-17 en 3

Vers 8-10
De HEERE heeft de hele aarde volmaakt geschapen. Maar Hij maakt op die aarde ook een speciale plek waar de mens zijn taak kan uitvoeren: de hof van Eden. Eden betekent letterlijk ‘genot’. ‘Hof van Eden’ betekent dus ‘lusthof’. Deze hof heeft zich waarschijnlijk bevonden op de plek waar tegenwoordig Irak ligt. ‘Geplant’ wil zeggen dat deze hof speciaal door de HEERE gemaakt wordt. In vers 9 wordt dat onderstreept: de HEERE laat daar vruchtbare bomen groeien. Ook twee heel speciale bomen krijgen daar hun plek (zie vers 16-17). Door het water van de rivier die in vier stromen opsplitst, wordt de vruchtbaarheid van de hof nog meer benadrukt.

Vers 15
Adam krijgt de taak om de hof te bebouwen en te bewaren, om tuinman te zijn dus. In dat werk wordt Adam niet gehinderd door doornen (Genesis 3:17-18) en andere ongemakken. Voor de zondeval is het werk dat Adam opgedragen krijgt alleen maar een heerlijke taak.

Vers 16-17
In het paradijs krijgt Adam een gebod van de HEERE. Er is één boom in de hof waarvan Adam niet eten mag, de boom der kennis des goeds en des kwaads. Zo krijgt Adam de mogelijkheid om te laten zien dat hij de HEERE vrijwillig wil volgen. Adam kan kiezen: voor of tegen God. De consequentie van die laatste keus vertelt de HEERE er wel direct bij: dat betekent zijn dood. Door niet van de boom te eten toont Adam zijn trouw en toewijding aan de HEERE.

Vers 1-6
Dat de slang listig genoemd wordt, hoeft op zich niet negatief te zijn. Het dier is een zeer goede schepping van God (Genesis 1:35). Uit het feit dat de slang sprak, kon Eva merken dat er iets ongewoons aan de hand was. Ze weet niet dat de duivel zich bedient van dit dier. De duivel overdrijft de strekking van het gebod door te suggereren dat de mens van geen enkele boom mag eten. Er staat nergens in de Bijbel dat de boom der kennis des goeds en des kwaads niet aangeraakt mag worden. Gods wet wordt strenger voorgesteld dan dat hij is. De duivel geeft de vrouw een misleidende geruststelling. Volgens hem is de mens eigenlijk blind. Door te eten zal hij inderdaad goed en kwaad leren kennen. Helaas, door bittere ervaringen. Gods gebod lijkt beperkend, maar is beschermend en goed. Satan ontkent dit hier, beschuldigt God en maakt Hem tot een leugenaar.
De boom heeft een drievoudige aantrekkingskracht: hij is goed om van te eten, ziet er prachtig uit en het is aantrekkelijk om door die boom verstandig te worden. De zonde begint met het zien, vervolgt met het denken (begeren), en eindigt in de daad (Exodus 20:17). Het is van belang weerstand te bieden aan verleidingen (1 Korinthe 10:12-13; Jakobus 1:12-18). Samen zijn Adam en Eva ongehoorzaam aan hun Schepper.

Vers 7-13
Adam en Eva krijgen meteen meer kennis. Ze zien in wat er werkelijk gebeurde. Ze kennen goed en kwaad, echter niet zoals God dat kent. Er komt een gevoel van vervreemding als man en vrouw ten opzichte van elkaar. Het besef van naaktheid hoeft nog geen ontwakend schuldgevoel te zijn; de onschuld uit hoofdstuk 2:25 is verdwenen. Vijgenboombladeren zijn de grootste van alle bladeren in het Midden-Oosten. Hiermee bedekken ze zich voor elkaar en voor God.
Het vervolg heeft de structuur van een gerechtelijke procedure: opsporing en aanhouding van de dader, ondervraging of verhoor, verdediging, uitspraak. De HEERE straft ze niet direct, maar Hij gaat de mens achterna. Ze horen Zijn stem of geluid via de wind van de dag. Ze zijn, als zondaar, bang om Hem onder ogen te komen (Lukas 23:30). Het woord ‘wandelen’ kan er op wijzen dat God in mensengedaante verscheen, maar kan ook wijzen op het aanwezig zijn van de HEERE (Leviticus 26:12). De HEERE roept Zijn schepsels ter verantwoording. Adam wordt, als hoofd en als eerst verantwoordelijke, aangesproken. In de roep klinkt Gods opzoekende zondaarsliefde. Deze begint in Genesis 3:9 en loopt uit in de komst en het borgwerk van de Heere Jezus.
De vraag nodigt ook uit om tevoorschijn te komen en eerlijk schuld te belijden. Dat laatste gebeurt niet. Adam probeert zijn schuld te ontwijken. De drang naar zelfhandhaving is sterk en kan alleen omgebogen worden door het werk van Gods Geest. Adam beseft dat de vijgenboombladeren onvoldoende zijn om zijn naaktheid te bedekken.
Met de woorden ‘de vrouw die Gij mij gegeven hebt’ geeft hij indirect God Zelf de schuld.
Uit de woorden in vers 13 spreekt ontzetting. De HEERE blijft niet onbewogen. Eva geeft de slang de schuld. Door de zonde is ook de relatie tussen mens en dier aangetast.

Vers 14-21
Het vonnis volgt. De slang wordt vervloekt. Een vervloeking houdt allerlei soorten onheil en rampen in die over de aangesprokene zullen komen. Het gaan op de buik wijst op kwetsbaarheid. Het eten van stof is een uiterste vernedering (Jesaja 49:23; Micha 7:17; Jes.65:25). Uiteindelijk is deze vloek bedoeld voor satan. Hoewel Adam en Eva de dood verdiend hebben, komt God met de belofte van leven, de moederbelofte. Het is de eerste van alle beloften. Er komt een voortdurende vijandschap tussen het zaad van de slang en het zaad van de vrouw. Uiteindelijk zal de Heere Jezus satans kop vermorzelen. Satan zal Christus en Zijn gemeente wel vervolgen. De ‘verzenen’ verwijst naar de hiel, een makkelijke prooi voor een kruipende slang.
Als tweede wordt de vrouw aangesproken. De moeite van de zwangerschap verwijst naar de lichamelijke en psychische ongemakken. Vervolgens wordt de bevalling genoemd die in veel gevallen pijnlijk is en daarom spreekwoordelijk is geworden (Jesaja 13:8; 21:3; Micha 4:9-10; Johannes 16:21). Hoewel de woorden een bestraffing inhouden, klinkt hier ook door dat God doorgaat met de mens: de generaties zullen elkaar opvolgen. Bovendien is het moederschap ook een zegen (Genesis 3:20; 1 Timotheüs 2:15).

Vers 22-24
Door zijn zonde wilde de mens als God zijn. Ook de mens heeft nu weet van goed en kwaad. Hij wordt daarvoor gestraft, zoals voorzegd (vers 3). De weg naar de boom des levens wordt afgesloten. De ingang van de hof wordt bewaakt door cherubs, engelen van God die de vurige zwaarden al hebben getrokken. In plaats van het beheren van de lusthof, moet Adam nu de vervloekte aardbodem bebouwen.