Dertigers en de kerk

Enkele conclusies:

1. Dertigers zijn op zoek naar een inspirerende en stimulerende gemeente. Ze vinden het denigrerend doodgeknuffeld te worden (“Hoera, een dertiger!”) en ze vinden het denigrerend benaderd te worden als onervaren nieuwkomers, die zich hebben te voegen naar de bestaande gang van zaken.
2. Dertigers zijn geholpen met een duidelijk stellingname van de gemeente. Op grond daarvan besluiten ze wel of niet tot een gemeente te willen behoren. Ze hoeven niet zelf betrokken te zijn bij bezinning en besluitvorming binnen de gemeente over kinderen aan het avondmaal of vrouw in het ambt.
3. Dertigers vragen geen vrijblijvende ruimte in de kerk, maar willen serieus genomen worden. Dat betekent enerzijds dat zij verwachten dat hun inbreng op waarde wordt geschat en meetelt, anderzijds dat zij gestimuleerd willen worden om zich te ontwikkelen.
4. Dertigers zoeken gelijkgezinden en gelijkgestemden, waarmee zij de vragen van geloof, ethiek en persoonlijke geloofsontwikkeling mee kunnen delen.
5. Dertigers zoeken daarnaast een bredere bedding, een gevoel onderdeel te zijn van een de eigen grenzen overstijgend zinsverband, zoals dat vorm kan krijgen in de liturgie of in het tot de gemeente behoren. Dit tot de gemeente behoren wordt niet vertaald in participatie. Dertigers zullen zich niet snel mengen in theologische of kerkpolitieke geschillen. Het helpt de eigen ontwikkeling niet en het schaadt het gevoel van verbondenheid. Anders gezegd: dertigers die zich verbinden aan een gemeente doen dat wel voor zichzelf (bevestiging en ontwikkeling), maar zijn niet op zichzelf (individualistisch).
6. Dertigers hebben behoefte aan identificatiefiguren die hen kunnen helpen zelfkritisch te blijven. Zij zoeken mensen die hen aanspreken op hun kwaliteiten en die hen aansporen zich verder te ontwikkelen.

Lees hier het hele onderzoeksrapport: https://www.pthu.nl/ccc/Onderzoek/Onze%20lopende%20projecten/Middengeneratie/Dertigers%20en%20de%20Kerk%20-%20onderzoeksrapport.pdf