Overdenking - Brandende harten op reis

OVERDENKING
Tijdens een vakantie heb je waarschijnlijk weleens een mooie wandeling gemaakt. Misschien in een mooie Mediterraanse stad, langs het strand of misschien ben je wel een echte bergwandelaar.Ik hoop dat je tijdens een van die wandelingen een mooi gesprek met iemand hebt gehad. Zo’n gesprek waarbij er echte interesse in de ander was en waarbij er harten open gingen. Dat zijn gesprekken die je mag koesteren. Op de weg naar Emmaüs, even buiten Jeruzalem, vindt een onvergetelijk gesprek plaats: het gesprek tussen twee discipelen en de Heere Jezus. In deze Bijbelstudie hopen we met elkaar als het ware met hen mee te lopen naar Emmaüs. Laten we dat eerbiedig en met verwachting doen in de stille hoop dat Jezus met ons mee zal wandelen.

Een van de twee reizigers was Kleopas. Volgens Matthew Henry en vele anderen was deze Kleopas een broer van Jozef, de vader van Christus. Dat maakt hem de oom van Jezus. Het blijft gissen wie de andere reiziger was. Misschien gaat het wel om de vrouw van Kleopas. Zij (Maria) stond erbij toen Jezus gekruisigd werd (Joh. 19:25). In ieder geval is het iemand geweest die veel gezien had van Jezus. Wanneer evangelist Billy Graham voor een van zijn dochters uit de Bijbel las, vulde hij altijd haar naam in om het persoonlijker te maken. De naam van de wandelaar in dit tekstgedeelte blijft ons onbekend, vul je eigen naam maar in. Samen met Kleopas ben je onderweg. Misschien ben je ook wel verdrietig omdat je God kwijt bent. Je hebt veel van Jezus gezien. In je leven heb je veel van Hem gehoord en dat heeft je aangegrepen, het laat je niet los. Wat zou het mooi zijn als je zo onderweg mag gaan in dit leven. Want dan is God met je bezig. Dan is er verwachting en hoop voor jou.

Het dorpje Emmaüs lag ongeveer elf kilometer buiten Jeruzalem. De discipelen zouden er zo’n twee en een half uur over hebben gedaan. Terwijl ze lopen, spreken ze met elkaar over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Ze spreken over niemand anders dan Jezus Christus en die gekruisigd (1 Kor. 2:2). Het gesprek is heel verdrietig, alle hoop zijn ze kwijt, want ze wisten niet dat hun Heere was opgestaan. Misschien ben jij ook door de dood iemand van je familie of vrienden kwijt geraakt en had je toen net als deze discipelen het gevoel alles kwijt te zijn. Hopeloos en bedrukt wandelen ze naar huis. Maar onderweg ontmoeten de wandelaars Jezus. Zomaar onverwachts. Wat een heerlijk wonder is dat geweest in hun leven. Jezus komt naar hen toe in hun verdriet. Terwijl ze Hem gekend hebben, herkennen ze Hem nu niet. Pas als Hij de Bijbel uit gaat leggen…? Nee, pas wanneer Hij, heel nabij, in hun huis komt en het brood breekt, dán herkennen ze Hem.

Is de kern van het geloofsleven de uitleg van de Bijbel? Nee, de kern van het leven met Christus is dat Hij daar komt waar wij wonen. Heel dicht is Hij dan betrokken bij alles wat we doen. Zo komt Hij hier in het huis van deze wandelaars. En terwijl dat gebeurt, neemt Hij de leiding over, want Hij breekt het brood. Opeens is Hij de Gastheer! En terwijl Hij het brood breekt, zien ze Hem. Ze zeggen tegen elkaar: “Was ons hart niet brandende in ons, als Hij tot ons sprak op den weg, en als Hij ons de Schriften opende?” (vers 33) Dit kunnen gelovigen hier en nu ook heel concreet meemaken. Misschien herken je wel iets van die ‘brandende harten’. Aan de Avondmaalstafel ervaren gelovigen dat hun harten branden van de liefde van Christus. Daar is alle twijfel ten diepste voorbij. Verlang je daar wel eens naar? Het is bijzonder als je daarnaar verlangt, dat gebeurt niet vanuit jezelf. Als Hij je heeft ontmoet op de weg van het leven dan wil Hij ook in je huis komen en met je eten. Wat een wonder! Ik hoop dat je dat (eens) mag (her)beleven aan het Heilig Avondmaal.

LEZEN
Lukas 24:13-35

VERWERKING

1. Wat trof jou in het bijzonder in deze tekst?
2. Terwijl de twee met elkaar spraken, kwam Jezus Zelf bij hen (vers 15). Matthew Henry zegt hier het volgende over: “Wij kunnen opmerken ter onzer aanmoediging om Christelijke en opbouwende gesprekken onder elkaar te hebben, dat, waar slechts twee zich met zulk soort van werk (gesprekken) goed bezighouden, Christus zich als derde bij hen zal voegen.” Wat zegt hetgeen in vers 15 gebeurt over Jezus en hoe Hij in mensenlevens werkt?
3. Stel je eens voor dat jij samen met Kleopas onderweg bent naar Emmaüs. Waar zou je over gesproken hebben?
4. In vers 33 kun je lezen dat de wandelaars, nadat Jezus bij hen gekomen was, rechtsomkeert terug naar Jeruzalem gaan. Stel je nu eens voor dat dit jou overkomt. Hoe zul jij teruggaan naar Jeruzalem en wat zul je daar gaan doen/zeggen? Hoe kan je dit handen en voeten geven als je straks weer terug bent in Nederland onder je collega’s en vrienden?
5. In vers 16 staat dat de wandelaars Hem niet herkenden. Hun ogen werden door Jezus gesloten gehouden. Waarom zou Jezus dit gedaan hebben?
6. In vers 25 zijn de woorden van Jezus niet mals: O onverstandigen en tragen van hart (…)! De kanttekenaren hebben maar liefst twintig tekstverwijzingen bij vers 26 en 27! Het zijn bewijsplaatsen die laten zien dat heel de Bijbel toont dat Jezus moest lijden. En toch begrepen ze het niet. Ben jij al helemaal overtuigd van en door Jezus?
7. In vers 29 dwongen zij Jezus: Blijf met ons! Matthew Henry zegt hierover: “Zij, die wensen dat Christus met hen zal blijven, moeten Hem hiertoe uitnodigen en er Hem toe dringen. Hoewel Hij dikwijls gevonden wordt van hen, die Hem niet zochten, kunnen toch alleen zij, die zoeken, er zeker van zijn te zullen vinden, en als hij zich van ons schijnt te onttrekken, dan is dit slechts om ons dringend smeken uit te lokken, dat Hij bij ons blijven zal, evenals dit hier ook geschiedde.” Wat zegt Jezus’ handelswijze over Hem? Ken jij iets van dit “dwingen” in je leven?

ZINGEN
Psalm 16:6